annamaria

Πριν κάποια χρόνια είχε έρθει στο σπίτι μου ένας κύριος και κοιτούσε τους πίνακες μου, τα μάτια του έπεσαν στο κρυφό σχολειό
- Α, αυτός είναι γνωστός, τον ξέρω (μου λέει)
- Ναι, είναι το κρυφό σχολειό του Γυζη (απαντώ)
- Α, είχε και στου Γκυζη κρυφό σχολειό???
Νόμιζα πως ήταν μόνο στα Ιωαννινα (μου λέει απλά)

Δε σας κρύβω πως είχα γελάσει πολύ τότε….
Ο χρόνος έδειξε πως ο κύριος θα έπρεπε να γελάσει μαζί μου.
Να γελάσει, που μπήκα στον κόπο να ζωγραφίσω κάτι που δεν υπηρξε ποτέ !!
Κανένας ιστορικός δε βεβαιώνει άλλωστε την ύπαρξη κρυφού σχολειού.

Ο Παλαιών Πατρών Γερμανός δεν ήταν αυτός που σήκωσε το λάβαρο της επανάστασης , δεν ήταν καν εκεί…….Πίνακας του Ludovico Lipparini (1800-1856).

Ο Πατριάρχης Γρηγοριος ο Ε δεν κατακρεουργήθηκε από τους Τούρκους,
Ήταν μια αμφιλεγόμενη προσωπικότητα………….Ο απαγχονισμός του Πατριάρχης Γρηγορίου Ε΄», πίνακας του Νικηφόρου Λύτρα.

Το παιδομάζωμα δεν έγινε ποτέ, οι γονείς έδιναν με χαρά τα παιδιά τους στους Τούρκους … Πινακας του Γυζη <<το παιδομαζωμα>>
Είναι ανόητο, το ξέρω, όμως όλες αυτές και άλλες πολλές "ιστορικές αλήθειες" με θλίβουν.
Άλλες τις πιστεύω, άλλες όχι, όμως τι σημασία έχει …
Θα ηθελα να μη γκρεμίζονται το ένα μετά το άλλο γύρω μου……..
με απογοητεύει, με κάνει να μην πιστεύω σε τίποτα και πουθενά πια.

Ομως περισσοτερο θα ηθελα (οσο και αν πονα) αληθειες!!!

Ποιος ομως θα τις γραψει αυτες????

Κάποτε είχα γράψει στο φίλο Δειμο του πολίτη ένα σχόλιο, το βάζω και εδώ…

Ξέρεις πότε θα μπορέσει κάποιος να γράψει αλήθειες?

Αν πετάξει από πάνω του αυτά που δεν τον αφήνουν να δει καθαρά!!
Ποια είναι ?
Σκέψου για παράδειγμα έναν κομουνιστή να γράψει για τον εμφύλιο.
Σκέψου πάλι έναν δεξιό να γράψει για το ίδιο θέμα!
Αλλιώς τα άκουσα εγώ από τον παππού μου, αλλιώς τα άκουσες εσύ από τον δικό σου!! Άλλα βιβλία διάλεξες εσύ για να μάθεις , άλλα εγώ!!!
Για ποια αλήθεια μιλάμε??
Το ίδιο συμβαίνει και με τα θέματα των θρησκειών, της παιδείας, ακόμα και της ποίησης.
Ένας «ρατσιστής» πότε δε θα πει μεγάλο ποιητή τον Καβάφη
και συμπληρώνω…
δε θέλω να διαβάζω ιστορία γραμμένη από παπάδες, αλλά ούτε και από φανατικούς εθνικιστές ή κομουνιστές, θέλω απλά καταγραφή αληθινών γεγονότων.
Ζητώ πολλά και γι αυτό δε θα έχω ποτέ τίποτα.

Το κείμενο που ακολουθεί ανήκει στον συγγραφέα και ερευνητή κ. Χρήστο Μόρφο.
Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Hellenic Nexus
( Οκτώβριος - Νοέμβριος 2004)

...Είμαστε απόγονοι του Αριστοτέλη και του Πλάτωνα;
Σαφώς! Και του Επίκουρου; Σαφέστατα!
Απόγονοι του Περικλή αλλά και του Αριστοφάνη; Βεβαίως!
Των Αθηναίων και των Σπαρτιατών;
Του «Μεγάλου» Αλεξάνδρου και των Θηβαίων; Βεβαιότατα!
Του «Μεγάλου» Κωνσταντίνου, του «Μεγάλου» Θεοδοσίου,
αλλά και της Υπατίας; Του Γεννάδιου και του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου; Του Λεωνίδα, του Εφιάλτη αλλά και των 700 Θεσπιέων;
Ναι! Ναι! Ναι! Και πάλι ναι, ναι και ναι!

Συγκαιρινοί -σχεδόν- του αρβανίτη Μάρκου Μπότσαρη και του Γ. Καραϊσκάκη,
του γιου της καλογριάς, που τον «έφαγαν» οι δικοί του κι έγινε γήπεδο του Ολυμπιακού;
Του Οδυσσέα Ανδρούτσου που τον «έφαγε» το πρωτοπαλίκαρό του, ο Γκούρας, στην Ακρόπολη;
Του Καποδίστρια και των Μαυρομιχαλαίων;
Του Κολοκοτρώνη και του Κουντουριώτη; Του Τρικούπη και του Δηλιγιάννη; Του Ελ. Βενιζέλου και των βασιλέων;
Του καθηγητή Γ. Μιστριώτη που το 1903 ξεσήκωσε τους φοιτητές επειδή ο Γ. Σωτηριάδης είχε μεταφράσει την «Ορέστεια» για να ανεβεί στο Βασιλικό Θέατρο («Ορεστειακά»), αλλά και του Αλέξανδρου Πάλλη που, δύο χρόνια νωρίτερα, είχε μεταφράσει τα Ευαγγέλια στη δημοτική προκαλώντας την οργή των «εθνικώς σκεπτομένων» («Ευαγγελικά»); Ναι! Χμ! Ναι! Χμ! Ναι! Χμ!

Συγκαιρινοί του Πατριάρχη Βαρθολομαίου και του Αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου; Του Μακάριου και του Γρίβα; Των Ταγμάτων Ασφαλείας και της Εθνικής Αντίστασης; Των Παπανδρέων και των Καραμανλήδων; Του Π. Κουναλάκη και του Γ. Καρατζαφέρη;
Του Στέλιου Γιαννακόπουλου και του Γιώργου Καραγκούνη που εγιναν γήπεδα στην Ηλεία; Του Κώστα Κεντέρη που εγινε καράβι, της Α. Τσουμελέκα που εγινε κι αυτή στάδιο στην Πρέβεζα και του Σπύρου Λούη που εγινε στάδιο στο Μαρούσι;
Του Βορίδη και του Καραμπελιά; Χμ! Χμ! Και πάλι χμ!

Χμ; Φυσικά! Πώς μπορείς να είσαι και με τον Βορίδη και με τον Καραμπελιά; Και με τους Παπανδρέου και με τους Καραμανλήδες; Και υπέρ των tableau vivant της τελετής έναρξης και ενάντια στο ντάτσουν με τα καρπούζια της τελετής λήξης;
Μπορείς; Δεν μπορείς! Αυτό είναι το μόνο σίγουρο.
Διότι αυτή δεν είναι χώρα. Είναι ένα τεράστιο πρακτορείο Προπό όπου καθένας συμπληρώνει το δελτίο του ανάλογα με την έμπνευση της στιγμής.
Αλλά πώς, από την άλλη, μπορείς να είσαι και με τους Αθηναίους και με τους Μηλιούς;

Και με τους 300 του Λεωνίδα, που ήταν εκεί και έπεσαν μέχρι ενός -μαγκιά τους!- γιατί δεν μπορούσαν να κάνουν διαφορετικά, αλλά και με τους 700 Θεσπιείς, που ήταν εκεί και έπεσαν μέχρι ενός -μαγκιά τους!- επειδή το επέλεξαν να είναι εκεί;
Και με τους Μακεδόνες και με τους Θηβαίους που δεν κιότεψαν
με τις απειλές και είδαν την πόλη τους ισοπεδωμένη πλην -φυσικά!- της οικίας του Πίνδαρου;
Και με τον Πλάτωνα και με τον Επίκουρο;
Και με την Υπατία «μας» και με τους χριστιανούς αυτοκράτορές «μας»;
Αλλά όλα αυτά δεν είναι «ταυτότητα»! Είναι patchwork! Κουρελού! Συνονθύλευμα! Έργο σύγχρονης αφηρημένης τέχνης, που το κοιτάς και αναρωτιέσαι: «Τι ακριβώς ήθελε να πει ο καλλιτέχνης;»

Κοιτάζουμε -οι νεοέλληνες- το κλέος και την «ξεφτίλα» των αρχαίων μας προγόνων. Κοιτάζουμε, ταυτόχρονα, το κλέος (τι ήταν η Ελλάδα πριν από 30, 60, 100, 200 χρόνια και την ξεφτίλα της καθημερινότητάς μας (τον πολιτικό και πολιτισμικό μας «πολιτισμό», την ανύπαρκτη κουλτούρα μας, δηλαδή, την απουσία σεβασμού σε κάποιους κοινούς τρόπους συμβίωσης,ο φοροδιαφεύγων μπορεί να βρίζει
το εκπαιδευτικό σύστημα αλλά τα «ακουμπάει κανονικά» στην παραπαιδεία,
ο κτίζων παρανόμως στην εΛ-Λούτσα ονειρεύεται διακοπές στην εΛ-Λούντα,
η κούρσα του γιωταχή ελ-λάμπει αλλά οι τουαλ-λέτες στην εθνική και στα καράβια ζέχνουν κ.ο.κ.).
Και -αίφνης!- καθώς εμείς, οι νεοέλληνες, εκατόν πενήντα χρόνια
μετά την ίδρυση του νεοελληνικού κράτους, αρχίζουμε να στοχαζόμαστε -ελεύθεροι από το γιαταγάνι του Τούρκου, τη μπότα του Βαυαρού και το φόβο του χωροφύλακα- πάνω σ όλα αυτά τα «Βεβαιότατα!», τα «Ναι!» και τα «Χμ!», ανακρούωμεν πρύμναν και κλεινόμαστε ξανά στο καβούκι μας.

Οι αρχαίοι Έλληνες; Γαμώ τα παιδιά!
Αλλά πώς έχτιζαν αυτοί Παρθενώνες κι εμείς δεν μπορούμε;
Πώς αυτοί φιλοσοφούσαν κι εμείς αδυνατούμε;
Και ούτω καθεξής.
Και οι απαντήσεις σ αυτά τα ερωτήματα ήταν εξαιρετικά αμερικανικές.
Αφού ως νεοέλληνες «μάθαμε» την αρχαία Ελλάδα από τους Ευρωπαίους
(κυρίως Γερμανούς και Γάλλους) που χρησιμοποίησαν τα σχετικά «αρχαιοελληνικά» ιδεολογήματά τους για τους δικούς τους σκοπούς («εθνική ολοκλήρωση», «ενοποίηση του κράτους» κ.λπ.) και αφού «μάθαμε» να θαυμάζουμε την αρχαία Ελλάδα και να λατρεύουμε, όπως κι εκείνοι, τη Σπάρτη
(κι αυτό για ευνόητους δικούς τους, αλλά και δικούς «μας», λόγους)
και αφού «εμπεδώσαμε» όλη αυτή τη «μάθηση» αποφασίσαμε να βγάλουμε κι εμείς τα απαραίτητα διδάγματα από την αρχαία μας ιστορία.
Κι αφού αυτό δεν το έκανε κανείς πια στον πλανήτη, αφού όλοι ασχολούνται με τους πλέον περίεργους πολιτισμούς αγνοώντας -επιδεικτικά ειν αλήθεια- την αρχαία Ελλάδα, «αποφασίσαμε» να δούμε τον πολιτισμό των προγόνων μας με τον ίδιο τρόπο που οι Αμερικανοί, και τα ανά τον κόσμο «αμερικανάκια», βλέπουν τον πολιτισμό των Αιγυπτίων, των Σουμερίων ή των Μάγια.
Οι αρχαίοι Έλληνες; Είχαν έρθει από το Σείριο.
Ο Αριστοτέλης; Εξωγήινος! Ήρθε κι έφυγε από τη Γη με διαστημόπλοιο!
Η νίκη στη μάχη του Μαραθώνα;
Κρίθηκε από υπερόπλα που είχαν στην κατοχή τους οι Αθηναίοι!
Οι Αθηναίοι;! Ντενεκέδες ξεγάνωτοι! Υποχείρια της «Μαύρης Αδελφότητας» και των «τραπεζιτών» της Βαβυλώνας που, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο συνεχίζουν να κυβερνούν μέχρι σήμερα τον πλανήτη.
Οι Σπαρτιάτες; Οι πρώτοι και οι τελευταίοι που αντιστάθηκαν επί αιώνες, μέχρι να υποκύψουν στον «ανώτερο εχθρό», στα σχέδια της βαβυλωνιακής μαύρης αδελφότητας!
(Δεν κάνω πλάκα! Τα περί Αθηναίων-Σπαρτιατών-Βαβυλώνας τα έχω διαβάσει σε «περισπούδαστο» βιβλίο -υπάρχει ολόκληρο στο Διαδίκτυο- και απορώ που δεν το έχουν ανακαλύψει ακόμα οι «καθ ημάς ερευνητές».
Ιδού πεδίον δόξης λαμπρόν!)
Ο Παρθενώνας; Έργο εξωγήινης τεχνολογίας! Φυσικά;!
Αυτό δεν έχει ειπωθεί ακόμα τόσο ξεκάθαρα, αλλά δεν είναι λίγοι εκείνοι που το «ψάχνουν».
Πέρυσι το καλοκαίρι, μάλιστα, «έτυχε» να είμαι παρών σε μία συζήτηση ανάμεσα σε κάποιον άδηλο εκπρόσωπο αυτής της σχολής (περί εξωγήινου Παρθενώνα) και ενός επιστήμονα που είχε εργαστεί στην Ακρόπολη για κάποιες δεκαετίες.
Θυμάμαι την απάντηση του δεύτερου σε σχετική ερώτηση του «άδηλου»:

«Ναι! Και σήμερα θα μπορούσαμε να χτίσουμε έναν Παρθενώνα! Είναι θέμα χρόνου και χρημάτων! Διότι, ας μην ξεχνάμε, ότι ο Παρθενώνας αποτελούσε για την εποχή του, ό,τι αποτελεί σήμερα, από πλευράς πόρων και ανθρώπινου δυναμικού, το διαστημικό πρόγραμμα των ΗΠΑ!».

Τόσο «απλά» για τους αρχαίους μας προγόνους. Αλλά και τόσο δύσκολα για τους επιγόνους τους?
Εθισμένοι επί αιώνες στο ρόλο του ραγιά και του καρπαζοεισπράκτορα, στα αγγλογαλλορωσικά κόμματα και στις επεμβάσεις των ξένων δυνάμεων που αυτά προκαλούσαν, και αφού πρώτα πετάξαμε στον κάλαθο των αχρήστων το προποτζίδικο ιδεολόγημα περί φιλελληνισμού, ανακαλύψαμε ξαφνικά πίσω από κάθε γωνιά του πλανήτη κι έναν ανθέλληνα.
Λες και ο κάθε Κίσσινγκερ θα έπρεπε να υπερασπίζεται τα συμφέροντα της Ελλάδας καλύτερα και αποτελεσματικότερα από τους Έλληνες?
Και όταν ο ανθελληνισμός εξεμέτρησε τον βίον ως προποτζίδικο ιδεολόγημα αρχίσαμε να ανακαλύπτουμε παντού γύρω μας εχθρούς.
Και, όπως ήταν αναμενόμενο, επιλέξαμε εχθρούς του επιπέδου μας: «γυφτοσκοπιανούς», «τουρκαλβανούς» και «τουρανομογγόλους»?
Εκτός και αν επί τόσες χιλιετίες δεν επιβιώσαμε σεισμών, λιμών και καταποντισμών επειδή ξέρω-γω-τι, αλλά επειδή μας προστάτευαν οι Σείριοι, η Ομάδα Ε κι η Παναγιά - Μεγάλη η χάρη Της!
Και μες στο «ανώτερο» DNA μας υπάρχει κάποιο «και-τι-θα-γίνει-αν» γονίδιο.
Και τι θα γίνει αν οι Σείριοι σταματήσουν να χτίζουν Παρθενώνες και να φιλοσοφούν; Τι θα γίνει αν η Ομάδα Ε σταματήσει να κερδίζει Μαραθώνες και Σαλαμίνες; Και τι θα γίνει αν μας ξεχάσει η Παναγιά και πέσει ξανά η Πόλη;
(«Μόνον η Παναγιά μπορεί να μ απολύσει», δήλωσε πρόσφατα ο θρησκευόμενος προπονητής δικέφαλης ποδοσφαιρικής ομάδας!)
Και τι θα γίνει αν ξυπνήσουμε ένα πρωί κι ανακαλύψουμε ότι Εκείνοι μας εγκατέλειψαν κι έχουμε απομείνει μόνοι κι έρμοι σε τούτο τον ντουνιά, σ αυτόν τον ψεύτη κόσμο;
Πού θα γυρέψουμε φίλους, συμμάχους κι αδελφούς;
Ήρεμα. Υπάρχουν απαντήσεις για όλα τα υπαρξιακά ερωτήματα.
Όπως επιλέξαμε εχθρούς, έτσι κι οι φίλοι μας θα είναι του δικού μας DNA-ικού επιπέδου: οι Μαπούτσε της Χιλής, οι Αϊνού της Ιαπωνίας, οι Καλάς του ΑφγανοΠακιστάν
(Να εξηγούμαι για να μην παρεξηγούμαι. Δεν έχω τίποτα με όλους αυτούς τους λαούς. Με τα γονίδια αυτών που τους «ανακάλυψαν» έχω)

Χωμένοι στη ζεστασιά του σπιτιού μας και στις ανέσεις μας ,
εθελοτυφλούμε μπροστά στα σοβαρά … σοβαρότατα προβλήματα
που βασανίζουν τους συνανθρώπους μας!
Ναι, Κυρία και κύριε που διαβάζεις τώρα αυτές τις γραμμές,
έχεις καθίσει ποτέ να σκεφτείς τη σοβαρότητα του προβλήματος?
Έχεις σκεφτεί πόση δυστυχία υπάρχει, πόσα καθημερινά προβλήματα
ψάχνουν να βρουν τη λύση τους??
Μια βολτουλα στα κανάλια τις μεσημεριανές ώρες
θα σε πείσει πως όσα γράφω τώρα είναι πέρα για πέρα αληθινά.
Διάβασε και θα καταλάβεις ……

Πρόβλημα 1ο
Είμαι 55 ετών και εγκατέλειψα τον άντρα μου και τα επτά παιδιά μου
για έναν 22χρονο αλλοδαπό.
Το πρόβλημα μου είναι πως ο πρώην άντρας μου
δε δέχεται να μου παραχωρήσει το σπίτι του
για να ζήσω ελεύθερη τον έρωτα μου.

Πρόβλημα 2o
Σε δυο μήνες παντρεύομαι έναν πάμπλουτο που θα αναλάβει τα πέντε παιδιά μου
από προηγούμενους γαμους μου.
Το πρόβλημα μου είναι πως δε θέλω στο γάμο μου να έρθει η βλάχα μάνα του.

Πρόβλημα 3o
Ο πεθερός μου από πείσμα ακυρώνει τον γάμο επειδή ζήτησα προστατζα το σπίτι.
Έχω όμως την κορούλα του του χεριού μου.
Το πρόβλημα μου είναι αν θα μου δώσει και τα υπόλοιπα σπίτια του .

Πρόβλημα 4o
Σκέφτομαι να βάλω τα πεθερικά μου και τους γονείς μου σε γηροκομείο,
γιατί τις ημέρες του Πάσχα θέλω να διασκεδάσω .
Το πρόβλημα μου είναι αν θα προλαβω γιατι οι μερες ζυγώνουν.

Πρόβλημα 5o
Είναι κακό που δε θέλω να αναβάλω το ταξίδι των ονείρων μου
με τον νεαρό που έχω παράνομη σχέση,
επειδή ο γιος μου θα κάνει μια σοβαρή εγχείρηση??

πρόβλημα 6o
Ο υπερήλικας άντρας μου ζηλεύει τον παιδαρά αλλοδαπό σοφέρ μας,
επειδή με είδε στο μπάνιο να του τρίβω την πλάτη.
Το πρόβλημα μου είναι πως θα τον πείσω να μην τον απολύσει ??

Αχ, αυτή η διάθεση....... κάθε φορά ......διαφορετικό !!

oikogeneia_kretinon said
Όχι... Δε θέλω να το μάθω... Θέλω να το φάω!!!!....
xexexe....με κάτι τέτοια μας φτιάχνεται το κέφι...περιμένουμε ελληνικές ατάκες νούμερο 2 !!:)
Tην καλησπέρα μου...

shades in the dark said
Γεωργία Βασιλειάδου: Ποιο δόντι σε πονάει;
Χωρικός: Ο κάτω δεξιός τραπεζίτης.
Γεωργία Βασιλειάδου: Εμ, βέβαια. Τραπεζίτης και αριστερός γίνεται;
Η κυρά μας η μαμή

shades in the dark said
Γεωργία Βασιλειάδου: Και θα μ' αφήσεις μόνη με τον ταξιτζή;
Μίμης Φωτόπουλος: Ε, τώρα δε φοβάται πια. Σε συνήθισε.
Η ωραία των Αθηνών

Amosaid
Όλοι στις αγαπημένες μας ταινίες βάλαμε ξένες.Τελικά καμμία από αυτές δεν μπορει να συγκριθεί με μια καλή ελληνική.
Ποτέ δεν τις χάνω και είναι οι πιο απολαυστικές στιγμές μπροστά στην τηλεόραση.
Αξέχαστη ατάκα δεν έχω γιατί μνημη δεν έχω...

patsiouri said
A χα χα, διάβαζα προχτές πως κάποιος έχει πάρει από περιοδικά τα περισσότερα cd με παλιές ταινίες από ελληνικό κινηματογράφο και τα ακούει όταν οδηγεί, μέσα στο μποτιλιάρισμα...Βάλσαμο, έτσι???


Nυχτολουλουδο said
Λάμπρος Κωσταντάρας: Που είναι η κυρία σου παιδί μου;
Οικιακή βοηθός: Εξήλθεν έξω!
Λάμπρος Κωσταντάρας: Πάλι καλά που δεν εξήλθε μέσα...
Η γυναίκα μου τρελάθηκε

Διονύσης Παπαγιαννόπουλος: Δηλαδή εσύ την ηλικία σου πώς τη
μετράς;
Λάμπρος Κωσταντάρας: Εικοσπέντε.
Διονύσης Παπαγιαννόπουλος: Τινέιτζερ! Κι η πίεσή σου που φτάνει στα δεκαοχτώ;
Λάμπρος Κωσταντάρας: Ε, τινέιτζερ κι αυτή!
Κάτι κουρασμένα παληκάρια.

Μαικα said
Τι ωραία που πέρασα διαβάζοντας τις ατάκες!!!

αυτό που μου έρχεται τη στιγμή που έλεγε ο Μιχαλόπουλος κάνοντας ένα διάσημο ποιητή.....

ήσυχο,ήσυχο το ποταμάκι
αργοκυλάει το γαλάζιο του νεράκι
και απαγγέλει την αγάπη τη χρυσή
τώρα που ήρθες αγαπούλα μου εσύ!!

άσπρα κοράκια ,μαύρα κοράκια..
τι να προμηνύουν τα άσπρα και τι τα μαύρα....
άνθρωποι,άνθρωποι... προς τι το μίσος και ο αλληλοσπαραγμός
(απο την ταινία Ξύπνα Βασίλη με τον Γ.Κωνσταντίνου ,Αλεξανδράκη,Μιχαλόπουλο κλπ)

H φωτογραφια ειναι απο το site της Finos film. (προσθεσα καποιες που ελειπαν)
patsiouri said
Κώστας Βουτσας: Έχω και κότερο, πάμε μιά βόλτα???
shades in the dark said
Γεωργία Βασιλειάδου: Η ανηψιά μου κι εγώ
είμαστε πάρα πολύ στενοχωρημένες γι' αυτό που συνέβη, κύριε.
Είμαστε very very... πώς το λέτε εδώ στην Ελλάδα; Χολοσκασμένες!
ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ said
Σαπφώ Νοταρά : Σόοοοδομα και Γόοοομορα.
Candy said
Χαχαχαχαχα!!!! Σουπερ ατακες!!
soulmates said
Kourkoulos: oxi allo karvouno!!!
shades in the dark said
Κώστας Χατζηχρήστος: Κουβάλησες και την ανηψιά σου εδώ πέρα να μας κάνει την όμορφη!
Κώστας Μεντής: Ποια ανηψιά μου βρε; Γυναίκα μου είναι!
Κώστας Χατζηχρήστος: Γυναίκα σου; Δικιά σου;
Κώστας Μεντής: Όχι του γείτονα! Με αγάπησε και με πήρε!
Κώστας Χατζηχρήστος: Σ' αγάπησε; Τι αγάπησε από εσένα βρε κακομούστακε;
[Προς τη γυναίκα:] Ο άντρας σου είναι αυτός;
Γυναίκα: Ναι!
Κώστας Χατζηχρήστος: Άντρας σου; Καλά να πάθεις! Τι του λιμπίστηκες του κομοδίνου; Εμείς αυτούς στο χωριό, τους πνίγουμε στο νεροχύτη για να μη χαλάσει η ράτσα!
Της κακομοίρας
shades in the dark said
Νίκη Λινάρδου: Που μπορεί κανείς να κάνει ένα μπάνιο;
Χρήστος Δοξαράς: Στο ποτάμι.
Νίκη Λινάρδου: Μα εγώ θέλω ζεστό μπάνιο!
Λάμπρος Κωσταντάρας: Στο ποτάμι, το Δεκαπενταύγουστο...
Υπάρχει και φιλότιμο
shades in the dark said
Ο ζηλιαρης Σταυριδης ψαχνει να πιασει τη γυναικα του στα πρασα και για κακη του τυχη πεφτει πανω στον .... Γκωνακη
αναπληρωτη καφεπωλη και παθαινει και μαθαινει (ΤΑ ΚΙΤΡΙΝΑ ΓΑΝΤΙΑ)..
Αλαφιασμενος μπαινει στο καφενειο ο Σταυριδης
- Ποιος ειναι εδω;
- Εμεις οι δυο!
- Αχου κατι τσακπινιες.....
- Τι θετε; Θετε τιποτα;
- Εχεις μια πορτοκαλαδα ρε ;
- Πορτοκαλαδα θετε;
- Απο πορτοκαλια;
- Οχι απο μουσμουλα...
- χαχαχα καλο!
- Να που το ριξαμε κι οι δυο στις τσακπινιες και πως θα βγαλουμε ακρη...φερε μια πορτοκαλαδα ρε!
- Πορτοκαλαδα θετε;
- Πορτοκαλαδα ... λεμοναδα... οτι ναναι!
- Λεμοναδα θετε;
- Αντε λεμοναδα!
- Απο λεμονια;
- Ωρε τι θα γινω εγω με δαυτονε... ρε εχεις μια γκαζοζα ;
- Γκαζοζα θετε;
- Γκαζοζα , σοδα οτι ναναι!
- Σοδα θετε;
-Ωρε τι θα γινω εγω με σενα ...
- Ε τι ...μια μου λετε λεμοναδα μια πορτοκαλαδα μια σοδα ...τι θετε!
- Ακου δω μια κι εξω! ... ΠΟΡΤΟΚΑΛΑΔΑ!
- Πορτοκαλαδα θετε;
- Ααααααα! στασου μην το ξαναπαμε απο την αρχη!
- Πορτοκαλαδα θετε;
- Πορτοκαλαδα!
- Να σας δωκω!
- Αντε δωκε μου τελος παντων....να ξεμπερδευουμε
Ο Γκιωνακης σπευδει αμεσως να εξυπηρετησει τον καψερο Σταυριδη που εχει σταματησει μπροστα σε ενα καδρο με τον Παλαιων Πατρων Γερμανο και για εξακριβωσει την γνωση του στην ιστορια ρωτα τον ... γραφικοτατο αναπληρωτη καφεπωλη...
- Ρε συ ο Παλαιων Πατρων Γερμανος ειναι αυτος;
- Τσου ...Ελληνας ειναι!
- Καταλαβα!
Και καθως συνεχιζει να περιφερεται ο κατα φαντασια και υποψια ****** , Σταυριδης βρισκει το πειστηριο ...ΤΑ ΚΙΤΡΙΝΑ ΓΑΝΤΙΑ
- Αμαν! (εγκεφαλικο! ) ...ρε συ !
- Τι με θετε;
- Ποιος καθοταν εδω;
- Που;
- Σ' αυτο εδω το τραπεζι...
- Στο τραπεζι;
- Ναι!
- Κανενας...καθονται στα τραπεζια οι ανθρωποι;
- Ποιος καθοταν εδω μωρε;
- Στο τραπεζι;
- Οχι στις καρεκλες!
- Α! στις καρεκλες , στις καρεκλες μαλιστα ! αλλα εσεις μου λετε στο τραπεζι! Στο τραπεζι δεν καθονται οι ανθρωποι
- Βρε παναθεμα τον...βρε λεβεντη μου σ' αυτες εδω τις καρεκλες που ειναι κι οι δυο πορτοκαλαδες ποιος καθοτανε;
- Εδω;
- Ναι!
- Που ειναι κι οι δυο πορτοκαλαδες ;
- Ναι!
- Ποιος καθοτανε;
- Ναι!
- Δεν ξερω!
- Πως δεν ξερεις , πως δεν ξερεις δηλαδη
- Ε που θελετε να ξερω... η κυρα Θοδωρα ητανε! και αρχιζει να του βγαινει το Σερλοκχολμικο του ενστικτο και αρχιζει το πορισμα του...αλλα παλι δυο πορτοκαλαδες ...ε δυο θατανε! ...κανα ζευγαρακι θατανε!
- Ζευγαρακι ε;
- Ε πως ! ερχονται πολλα ζευγαρακια εδω!
- Πολλα ε;
- Πολλα πολλα!
- Και δεν μου λες αυτο το ζευγαρακι που καθοταν σ' αυτο εδω το τραπεζι...
- Στο τραπεζι;
- Στις καρεκλες ...στις καρεκλες παναθεμα σε! στις καρεκλες! λοιπον λεω αυτο το ζευγαρακι που καθοταν εδω...
- Στις καρεκλες
- Στις καρεκλες , στις καρεκλες παει και τελειωσε στις καρεκλες τις καρδιες μας θα χαλασουμε τωρα ειμαστε ανδρες και το λογο μας τον κραταμε ..
- Μαλιστα !
- Στις καρεκλες
- Μαλιστα !
- Τι μαλιστα μωρε !
- Ε τι θετε τωρα ;
- Μωρε σε ρωταω μωρε ... αυτο το ζευγαρακι που καθοτανε εδω που στο διαολο παει τωρα;
- Ε ..ζευγαρι ειναι θα ' χει παει κατα τα πευκακια
- Κατα τα πευκακια;
- Ναι ! Τα ζευγαρακια την ημερα τραβανε κατα τα πευκακια ...και το βραδυ κατα την αμμουδια....
- Ωστε ετσι λοιπον τα ζευγαρακια...ειτε μερα ειναι ειτε νυχτα ειναι την κουτσουκελα τους θα την κανουνε!
ΤΑ ΚΙΤΡΙΝΑ ΓΑΝΤΙΑ
sevarose said
Ηλιόπουλος: Τη βλέπεις αυτή; ...Ε, μην κοιτάς έτσι... Πολλά λεφτά σου
λέω. Πολλά λεφτά...
Αλεξανδράκης: Εφοπλίστρια;
Ηλιόπουλος: Όχι. Κτηνοτρόφος.
Αλεξανδράκης: Κτηνοτρόφος;
Ηλιόπουλος: Έχει παντρευτεί αυτό το κτήνος... και το τρέφει.
Το δόλωμα
-------
Ρίζος: Αχ κυρία Θεώνη μου, γιατί το νοίκιασες το δωμάτιο;
Βασιλειάδου: Και τι να 'το 'κανα; Αποθήκη για αράχνες;
Ο θησαυρός του μακαρίτη
------
Μακρής: Μπα, έχει και γιο η μαμή;
Ελένη Ζαφερίου: Ναι, ο νεαρός που ήρθε τελευταία.
Μακρής: Ο φοιτητής της ιατρικής; Μπα, δεν το 'ξερα ότι στο
πανεπιστήμιο
έβαλαν και έδρα ξεματιάσματος...
Η κυρά μας η μαμή
dodoulis said
Τσαγανεας : Βεβαίως, βεβαίως...
annamaria said
Γιώργος Κωσταντίνου: Δε μου λες; Εσείς [κομπιάζει] εδώ φτιάχνετε ένα που είναι, έτσι όλο σαντιγύ, που έχει από κάτω σοκολάτα... όχι, από πάνω σοκολάτα... και έχει πάλι το... και είναι όλο [κομπιάζει] μέσα σ΄ ένα γυάλινο μπωλ...
Σερβιτόρος: Ααα, προφιτερόλ κύριε!
Γιώργος Κωσταντίνου: Πώς το ΄πες;
Σερβιτόρος: Προφιτερόλ.
Γιώργος Κωσταντίνου: Φροφιτερόλ...
Σερβιτόρος: Όχι φροφιτερόλ, προφιτερόλ.
Γιώργος Κωσταντίνου: Τροφιτερόλ...
Σερβιτόρος: Όχι τροφιτερόλ, προφιτερόλ κύριε. Να σας το μάθω...
Γιώργος Κωσταντίνου: Όχι... Δε θέλω να το μάθω... Θέλω να το φάω!

Σερβιτόρος: Μάλιστα κύριε. Ένα προφιτερόλ.
Γιώργος Κωσταντίνου: Και που΄ σαι... Δε μου λες; Αυτό το φροφ... πόσο κάνει;
Σερβιτόρος: Εφτά δραχμές κύριε.
Γιώργος Κωσταντίνου: Εφτά δραχμές; Γιατί εφτά δραχμές;
Σερβιτόρος: Ε, είναι βλέπετε γλυκό σπέσιαλ.
Γιώργος Κωσταντίνου: Α, είναι γλυκό σπέσιαλ. Δηλαδή τις [κομπιάζει] πάστες πόσο τις έχετε;
Σερβιτόρος: Τέσσερεις δραχμές κύριε.
Γιώργος Κωσταντίνου: Τέσσερεις δραχμές. Μάλιστα... Φέρε μου... ένα γλυκύ βραστό!
Σερβιτόρος: [Τσαντισμένα] Μάλιστα κύριε.
Γιώργος Κωσταντίνου: Ε, και που είσαι...;
Σερβιτόρος: Δύο!
Γιώργος Κωσταντίνου: Τι δύο;
Σερβιτόρος: Ο γλυκύ βραστός, κύριε! Δύο κάνει!

Μετά από πρόσκληση των δυο αγαπημένων μου
Sevarose Maika
Θα βάλω και εγώ τις αγαπημενες μου ταινίες αλλά φυσικά είναι ένα πολύ μικρό δείγμα, αν και θα ήταν περισσότερο διασκεδαστικο αν βαζαμε «ατάκες» από παλιές Ελληνικές ταινίες που μας έχουν μείνει αξεχαστες!!

Μέρες τώρα βλέπω το παιχνίδι των πέντε λέξεων και τρομάζω.
Σκεφτόμουν πως ίσως έρθει η σειρά μου και η καρδιά μου πήγαινε να σπάσει,
εντάξει ίσως είμαι λίγο υπερβολική όχι και να σπάσει … αλλά όσο ναναι μια ανησυχία την είχα!
Έμπαινα δειλά δειλά στα φιλικά blogs και κοιτούσα το post, αν είχε να κάνει με τις πέντε λέξεις, πήγαινα γρήγορα γρήγορα στο τέλος για να δω ποιους προτείνουν, όταν δεν υπήρχε το όνομα μου έστελνα ένα διαδικτυακό φιλί και με ηρεμία απολάμβανα το κείμενο.
Έλα όμως που ήρθε μια μέρα και διαβάζω annamaria.
Φτουυυυ, αμέσως άρχισα να σκέφτομαι ποιος άτιμος καντέμης μου έκανε ποδαρικό για να μην τον αφήσω να μπει ξανά στο σπίτι πρωτομηνιά.
Δεν είναι δυνατόν, λέω , μα εγώ δε γράφω όμορφα, δε μπορώ να φτιάξω υπέροχες ιστορίες.
Οι λέξεις, για να πω την αλήθεια, ήταν πολύ όμορφες, ένας ποιητής θα έκτιζε επάνω τους ένα από τα ομορφότερα ποιήματα.
Εγώ όμως τι να κάνω??
Σπάω το κεφάλι μου….τίποτα.
Άσε που είμαι και χάλια με τα ψυχοπλακωτικά μου…..
Από κείνη την ημέρα ξεκίνησε ο εφιάλτης μου.
Στο μυαλό μου υπήρχαν μόνο αυτές οι πέντε λέξεις.
Δεν είναι υπερβολή να πω πως περπατούσα και στα περίπτερα έβλεπα εφημερίδες κρεμασμένες που επικεφαλίδα είχαν αυτές τις πέντε λέξεις .
Πήγαινα να μιλήσω και άθελα μου αυτές τις λέξεις έλεγα .
Άκουγα μόνο αυτές, ένιωθα πως τις πέντε αισθήσεις μου τις είχαν κυριεύσει αυτές οι πέντε λέξεις.
Πήγαινα να γράψω σαν καλή νοικοκυρά την λίστα για το super market και αντί τα συνηθισμένα,όπως τυρί, ρύζι, καφέ, γάλα, Καμπά, έγραφα αυτές τις πέντε λέξεις.
Μια μέρα χτυπά το τηλέφωνο μου, ήταν μια φίλη, με περίμενε για καφέ.
Ακούω τη φωνή της άγρια να μου λέει.
-Που είσαι ??? Είναι πέντε η ώρα !!!
-Σε πέντε λεπτά θα είμαι εκεί απήντησα.
Όταν έφτασα, εκει που πηγαινα να ηρεμήσω, ένας μικρός λαχειοπώλης με πλησιάζει και λέει....
-Πάρε κυρία στο πέντε.. είναι τυχερό……
Ο τρόπος που γύρισα και κοίταξα τον μικρό τον έκανε να απομακρυνθεί βιαστικά.
Τι μου έφταιγε το παιδάκι αν εγώ είχα το κόλλημα μου ?
Ανάβω τσιγάρο και πίνω μια γουλιά από τον απαίσιο καφέ μου,
δεν πρόλαβα να ακουμπήσω το φλιτζάνι μου στο τραπέζι και έρχεται ένας πολύ μελαχρινός κύριος και μου λέει
-Κυρία δυο cd με πέντε euro !!
Δεν αντέδρασα, που κουράγιο πια, έμεινα εκεί και κοιτούσα τα cd που είχε αφήσει μπροστά μου επάνω στο τραπέζι, τα ματιά μου έπεσαν σε ένα της Αλεξίου κοίταξα το πρώτο τραγούδι και άρχισα να το μουρμουρίζω από μέσα μου
Έλα κύμα πάρε με και μες την αγκαλιά του πάλι βάλε με……

Θέλω να ευχαριστήσω τις αγαπημένες μου Amo και Aνατολη
( Aνατολη μου δεν ειχα δει την δικη σου προσκληση οταν εγραφα αυτα, ομως υποσχομαι να συμπληρωσω ) για την πρόσκληση που μου έκαναν.
Επειδή όμως δε θέλω να τις τρομάξω πως μου δημιούργησαν τόσο άγχος
γράφω και ένα παραπάνω !!

Στο άκουσμα της φωνής σου
η καρδιά χτυπούσε δυνατά.
Θυμάσαι??
Εγώ ναι !!
Τώρα χτυπά μόνο να θυμίζει
πως κάποτε.........
Καταλαβαίνεις?
Εγώ ναι !!
Ένα κύμα θλίψης απλωμένο παντού
νεκρώνει τις αισθήσεις μου.
Νοιώθεις?
Εγώ όχι πια !
Όταν η αγκαλιά μένει άδεια
υπάρχει θάνατος αγάπης.
Πονάς?
Εγώ πολύ !

Τη σκυτάλη δίνω (αν θέλουν) στους
patsiouri
Βατραχακι
οικογενεια_κρετινων
Arthouro
Taso_Karamitso

με τις λεξεις
εικόνες , άκουσμα , απεραντοσύνη , ανάσες , ελπίδα .

Στέγνωσε τα μάτια σου από τα δάκρυα,
σβήσε τις εικόνες
Κλείσε τα αυτιά σου μην ακούς
λέξεις που σημάδεψαν
Πλύνε από την άκρη των δακτύλων σου την αφή
που σε καίει ακόμα,
Σφάλισε τα παράθυρα να μη μπορεί να σε βρει η ευωδιά
εκείνου του κορμιού
Σφίξε τα δόντια σου μη φωνάξεις
το όνομα ……
Οι θύμησες πονούν
ματώνουν……

Ακόμα μια χρόνια που είμαι μπερδεμένη.
Αν αυτοί είναι τέρατα

Οι μαινάδες της eurovision τι είναι ??