annamaria
Πέμπτη, Νοεμβρίου 08, 2007
Σώπα μη μιλάς ! (του Αζίζ Νεσίν)
Σώπα, μη μιλάς , είναι ντροπή
κόψ' τη φωνή σου
σώπασε επιτέλους
κι αν ο λόγος είναι αργυρός
η σιωπή ειναι χρυσός.
Τα πρώτα λόγια που άκουσα από παιδί
έκλαιγα,γέλαγα,έπαιζα μου λέγανε:
"σώπα".
Στο σχολείο μού κρύψαν την αλήθεια τη μισή,
μου λέγανε :"εσένα τι σε νοιάζει ; Σώπα!"
Με φιλούσε το πρώτο κορίτσι που ερωτεύτηκα και μου λέγανε:
"κοίτα μην πείς τίποτα, σσσσ....σώπα!"
Κόψε τη φωνή σου και μη μιλάς, σώπαινε.
Και αυτό βάσταξε μέχρι τα εικοσί μου χρόνια.
Ο λόγος του μεγάλου
η σιωπή του μικρού.
Έβλεπα αίματα στο πεζοδρόμιο,
"Τι σε νοιάζει εσένα;", μου λέγανε,
"θα βρείς το μπελά σου, σώπα".
Αργότερα φωνάζανε οι προϊστάμενοι
"Μη χώνεις τη μύτη σου παντού,
κάνε πως δεν καταλαβαίνεις ,σώπα"
Παντρεύτηκα , έκανα παιδιά ,
η γυναίκά μου ήταν τίμια κι εργατική και
ήξερε να σωπαίνει.
Είχε μάνα συνετή , που της έλεγε "Σώπα".
Σε χρόνια δίσεκτα οι γονείς, οι γείτονες με συμβουλεύανε :
"Μην ανακατεύεσαι, κάνε πως δεν είδες τίποτα. Σώπα"
Μπορεί να μην είχαμε με δ'αύτους γνωριμίες ζηλευτές,
με τους γειτονες, μας ένωνε , όμως, το Σώπα.
Σώπα ο ενας,σώπα ο άλλος σώπα οι επάνω, σώπα η κάτω,
σώπα όλη η πολυκατοικία και όλο το τετράγωνο.
Σώπα οι δρόμοι οι κάθετοι και οι δρόμοι οι παράλληλοι.
Κατάπιαμε τη γλώσσά μας.
Στόμα έχουμε και μιλιά δεν έχουμε.
Φτιάξαμε το σύλλογο του "Σώπα".
και μαζευτηκαμε πολλοι
μία πολιτεία ολόκληρη, μια δύναμη μεγάλη ,αλλά μουγκή!
Πετύχαμε πολλά,φτάσαμε ψηλά, μας δώσανε παράσημα,
τα πάντα κι όλα πολύ.
Ευκολα , μόνο με το Σώπα.
Μεγάλη τέχνη αυτό το "Σώπα".
Μάθε το στη γυναίκα σου,στο παιδί σου,στην πεθερά σου
κι όταν νιώσεις ανάγκη να μιλήσεις ξερίζωσε τη γλώσσά σου
και κάν'την να σωπάσει.
Κόψ'την σύρριζα.
Πέτα την στα σκυλιά.
Το μόνο άχρηστο όργανο από τη στιγμή που δεν το μεταχειρίζεσαι σωστά.
Δεν θα έχεις έτσι εφιάλτες , τύψεις κι αμφιβολίες.
Δε θα ντρέπεσαι τα παιδιά σου και θα γλιτώσεις απο το βραχνά να μιλάς ,
χωρίς να μιλάς να λές "έχετε δίκιο,είμαι σαν κι εσάς"
Αχ! Πόσο θα 'θελα να μιλήσω ο κερατάς.
και δεν θα μιλάς ,
θα γίνεις φαφλατάς ,
θα σαλιαρίζεις αντί να μιλάς .
Κόψε τη γλώσσά σου, κόψ'την αμέσως.
Δεν έχεις περιθώρια.
Γίνε μουγκός.
Αφού δε θα μιλήσεις , καλύτερα να το τολμησεις Κόψε τη γλώσσά σου.
Για να είσαι τουλάχιστον σωστός στα σχέδια και στα όνειρά μου
ανάμεσα σε λυγμούς και σε παροξυσμούς κρατώ τη γλώσσά μου,
γιατί νομίζω πως θα'ρθει η στιγμή που δεν θα αντέξω
και θα ξεσπάσω και δεν θα φοβηθώ και θα ελπίζω
και κάθε στιγμή το λαρύγγι μου θα γεμίζω με ένα φθόγγο ,
με έναν ψιθυρο , με ένα τραύλισμα , με μια κραυγή που θα μου λεει:
ΜΙΛΑ!....
Ευχαριστω πολυ τον ανωνυμο φιλο
που μου εδωσε την ιστοσελιδα για να το βρω!
Σε ευχαριστουμε ολοι εμεις που οταν το ακουσαμε
μας μαγεψε......
κόψ' τη φωνή σου
σώπασε επιτέλους
κι αν ο λόγος είναι αργυρός
η σιωπή ειναι χρυσός.
Τα πρώτα λόγια που άκουσα από παιδί
έκλαιγα,γέλαγα,έπαιζα μου λέγανε:
"σώπα".
Στο σχολείο μού κρύψαν την αλήθεια τη μισή,
μου λέγανε :"εσένα τι σε νοιάζει ; Σώπα!"
Με φιλούσε το πρώτο κορίτσι που ερωτεύτηκα και μου λέγανε:
"κοίτα μην πείς τίποτα, σσσσ....σώπα!"
Κόψε τη φωνή σου και μη μιλάς, σώπαινε.
Και αυτό βάσταξε μέχρι τα εικοσί μου χρόνια.
Ο λόγος του μεγάλου
η σιωπή του μικρού.
Έβλεπα αίματα στο πεζοδρόμιο,
"Τι σε νοιάζει εσένα;", μου λέγανε,
"θα βρείς το μπελά σου, σώπα".
Αργότερα φωνάζανε οι προϊστάμενοι
"Μη χώνεις τη μύτη σου παντού,
κάνε πως δεν καταλαβαίνεις ,σώπα"
Παντρεύτηκα , έκανα παιδιά ,
η γυναίκά μου ήταν τίμια κι εργατική και
ήξερε να σωπαίνει.
Είχε μάνα συνετή , που της έλεγε "Σώπα".
Σε χρόνια δίσεκτα οι γονείς, οι γείτονες με συμβουλεύανε :
"Μην ανακατεύεσαι, κάνε πως δεν είδες τίποτα. Σώπα"
Μπορεί να μην είχαμε με δ'αύτους γνωριμίες ζηλευτές,
με τους γειτονες, μας ένωνε , όμως, το Σώπα.
Σώπα ο ενας,σώπα ο άλλος σώπα οι επάνω, σώπα η κάτω,
σώπα όλη η πολυκατοικία και όλο το τετράγωνο.
Σώπα οι δρόμοι οι κάθετοι και οι δρόμοι οι παράλληλοι.
Κατάπιαμε τη γλώσσά μας.
Στόμα έχουμε και μιλιά δεν έχουμε.
Φτιάξαμε το σύλλογο του "Σώπα".
και μαζευτηκαμε πολλοι
μία πολιτεία ολόκληρη, μια δύναμη μεγάλη ,αλλά μουγκή!
Πετύχαμε πολλά,φτάσαμε ψηλά, μας δώσανε παράσημα,
τα πάντα κι όλα πολύ.
Ευκολα , μόνο με το Σώπα.
Μεγάλη τέχνη αυτό το "Σώπα".
Μάθε το στη γυναίκα σου,στο παιδί σου,στην πεθερά σου
κι όταν νιώσεις ανάγκη να μιλήσεις ξερίζωσε τη γλώσσά σου
και κάν'την να σωπάσει.
Κόψ'την σύρριζα.
Πέτα την στα σκυλιά.
Το μόνο άχρηστο όργανο από τη στιγμή που δεν το μεταχειρίζεσαι σωστά.
Δεν θα έχεις έτσι εφιάλτες , τύψεις κι αμφιβολίες.
Δε θα ντρέπεσαι τα παιδιά σου και θα γλιτώσεις απο το βραχνά να μιλάς ,
χωρίς να μιλάς να λές "έχετε δίκιο,είμαι σαν κι εσάς"
Αχ! Πόσο θα 'θελα να μιλήσω ο κερατάς.
και δεν θα μιλάς ,
θα γίνεις φαφλατάς ,
θα σαλιαρίζεις αντί να μιλάς .
Κόψε τη γλώσσά σου, κόψ'την αμέσως.
Δεν έχεις περιθώρια.
Γίνε μουγκός.
Αφού δε θα μιλήσεις , καλύτερα να το τολμησεις Κόψε τη γλώσσά σου.
Για να είσαι τουλάχιστον σωστός στα σχέδια και στα όνειρά μου
ανάμεσα σε λυγμούς και σε παροξυσμούς κρατώ τη γλώσσά μου,
γιατί νομίζω πως θα'ρθει η στιγμή που δεν θα αντέξω
και θα ξεσπάσω και δεν θα φοβηθώ και θα ελπίζω
και κάθε στιγμή το λαρύγγι μου θα γεμίζω με ένα φθόγγο ,
με έναν ψιθυρο , με ένα τραύλισμα , με μια κραυγή που θα μου λεει:
ΜΙΛΑ!....
Ευχαριστω πολυ τον ανωνυμο φιλο
που μου εδωσε την ιστοσελιδα για να το βρω!
Σε ευχαριστουμε ολοι εμεις που οταν το ακουσαμε
μας μαγεψε......
23 Comments:
Το άκουσα για πρώτη φορά προχθες από το Λαζόπουλο.
Τώρα το ξαναδιαβάζω εδώ και ξυπνάει ο επαναστάτης μέσα μου.Για όλα εκείνα τα δικά μου μικρά πράγματα που σώπασα.
Αποτελεί μυστήριο για εμένα , εκείνη η πρώτη φορά που μπαίνω σε ένα blog. Το "γιατί τώρα" μένει αναπάντητο και δεν περιμένω να απαντηθεί, απλώς το απολαυμάνω.
Χωρίς να έχω διαβάσει τίποτα δικό σου προηγούμενο - στο κάτω-κάτω αυτή υπήρξε η δική μου χρονική στιγμή και από αυτή τη στιγμή θα μπεί και το δικό σου στον κατάλογό μου... και πολλά είπα...συγκλονίσθηκα με το "Σώπα μη μιλάς". Συγκλονίσθηκα γιατί έτσι μεγάλωσα...
Και δεν το θέλω πια αυτό το "κουστουμάκι"...
Το ξαναδιάβασα με την ίδια ευχαρίστηση όπως την πρώτη φορά πριν από χρόνια.
φοβερο!
Πρωτη φορα το ακουσα και εγω απο το
Λαζοπουλο Αmoμου!
Ολοι ειδαμε σε αυτο ενα κομματι του εαυτου μας!
Mrs Smith,
κατ αρχην να σε καλωσορισω
και να σου πω
πως τιποτα τελικα δεν ειναι τυχαιο,
ισως να ειναι τωρα η στιγμη που πρεπει και εσυ καπου να μιλησεις......
Εγω Aθεοφοβε δυστυχως δεν ειχα την τυχη να το διαβασω, το ακουσα για πρωτη φορα απο τον Λαζοπουλο και με συγκλονισε!!
Βγηκα που λες στη ζητιανια και εφτασε στα χερια μου / μας!!
Ναι, Anisixe,
"φοβερο" γιατι λεει αληθειες που πονανε......
το πρωτοδιάβασα και το είδα εδώ. Είναι εκπληκτικό.
Συγχαρητήρια για την σκέψη σου.
Κι εγώ το άκουσα απο τον Λαζόπουλο και αν το φιλοσοφίσεις είναι τραγικό αυτο το "Σώπα" μίας ολόκληρης ζωής...του / μας / όλων !
Ναι annamaria, ούτε εγώ πιστεύω στο τυχαίο.
Καλώς σε βρήκα λοιπόν.
Θάθελα όμως μια χάρη. Θάθελα να έχω το Σώπα μη μιλάς. Προσπάθησα να μπω στην ιστοσελίδα που αναφέρει ο ανώνυμος αλλά δεν τα κατάφερα. Μπορείς να με βοηθήσεις?
Απιστευτο κειμενο.Θα μου επιτρεψεις να το αναδημοσιευσω.Πριν απο λιγο το ειδα και εγω στην εκπομπη του Λαζοπουλου.
Ευγε!
Kι εγώ το άκουσα στο Λαζόπουλο. Μπράβο που νοιάστηκες να το ωρείς Αννα Μαράκι.
Μακριά από μας εύχομαι...και πουθενά στον κόσμο...
Αν το blog μου εγινε η αιτια να το μαθεις george μου,
ειμαι πολυ χαρουμενη!
Δυστυχως ετσι δεν ειναι η ζωη μας Τrelofantasmeni μου??
Ενα ατελειωτο σωπα....
Τα φιλια μου!!
Ενταξει καλη μου Mrs Smith
ετσι ?
Φιλια!!
Καλα...
ουτε να το ρωτας αυτο καλε μου
πρεζα tv.
Γλυκο μου patsiouraki,
κατι επαθα οταν το ακουσα!
Μακρια απο μας???
Φοβαμαι πως δεν ειναι....
Φιλακια πολλα πολλα!!
:))))))))
ΤΕΛΕΙΟ! Το άκουσα + είδα και εγώ στον Λαζόπουλο. Καταπληκτικό!
καλώς σε βρίκα κιόλας! Μια ερώτηση, που μπορώ να βρώ την απαγγελία απο τον Λαζόπουλο για να το έχω?
Τρομερό πράγματι...
Σ' ευχαριστώ που το μοιράστηκες μαζί μας!!!!
Δεν το έχω ξαναδιαβάσει.
Πόσο με άγγιξε να'ξερες...."Τα μικρά δε μιλάνε" μπαμπάς μου. Σου λέει τίποτε;
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
Θα θέλατε να ήσασταν στο όνειρο της Ρουμπέση !
Καλέ τί θεαματικότητα χτύπησε ο Λάκης??????????
..αχ αυτη η σιωπη.
Σημαδιακη ειναι?
Καλημερες!!!!
Για μένα είναι πάντα ο "παππούς Αζίζ". Ενώ είχα ποστάρει ένα κομμάτι του, έπεσα πάνω στο μπλόγκ σου. Χαίρομαι που ακόμα και τώρα, ο λόγος του εξακολουθεί να είναι επίκαιρος και να συγκινεί.Να είσαι καλά...
epese sta xeria mou auto to poihma kai pragmatika sigkini8ika.....xarhka polu pou to vrhka kai sto internet........!!!!!!!!!
δε σώπασα στο σχολείο,στο στρατό,στο πανεπιστήμιο.Πρωτα απο ολα η ηθική και ο σεβασμος στον αλλον.Τωρα περασμενα τα 40 αναρωτιεμαι τι εκανα τι πέτυχα μ αυτο.
Τις τελευταίες δύο βδομάδες έχω επισκευτεί το χώρο σου πάνω από φορές με αφορμή ΑΥΤΟ το αριστουργηματικό ποίημα...
Λέω να μείνω τελικά...
και να προσθέσω το Ιστολόγιό σου στη Λϊστα παρακολούθησής μου..
Σε ευχαριστω για το Κίνητρο....
καλή συμπόρευση εύχομαι στα μαγικά μονοπάτια της Σκέψης...
Δημοσίευση σχολίου
<< Home