annamaria
Δευτέρα, Μαρτίου 12, 2007
ΠΕΝΤΕ ΛΕΞΕΙΣ
Μέρες τώρα βλέπω το παιχνίδι των πέντε λέξεων και τρομάζω.
Σκεφτόμουν πως ίσως έρθει η σειρά μου και η καρδιά μου πήγαινε να σπάσει,
εντάξει ίσως είμαι λίγο υπερβολική όχι και να σπάσει … αλλά όσο ναναι μια ανησυχία την είχα!
Έμπαινα δειλά δειλά στα φιλικά blogs και κοιτούσα το post, αν είχε να κάνει με τις πέντε λέξεις, πήγαινα γρήγορα γρήγορα στο τέλος για να δω ποιους προτείνουν, όταν δεν υπήρχε το όνομα μου έστελνα ένα διαδικτυακό φιλί και με ηρεμία απολάμβανα το κείμενο.
Έλα όμως που ήρθε μια μέρα και διαβάζω annamaria.
Φτουυυυ, αμέσως άρχισα να σκέφτομαι ποιος άτιμος καντέμης μου έκανε ποδαρικό για να μην τον αφήσω να μπει ξανά στο σπίτι πρωτομηνιά.
Δεν είναι δυνατόν, λέω , μα εγώ δε γράφω όμορφα, δε μπορώ να φτιάξω υπέροχες ιστορίες.
Οι λέξεις, για να πω την αλήθεια, ήταν πολύ όμορφες, ένας ποιητής θα έκτιζε επάνω τους ένα από τα ομορφότερα ποιήματα.
Εγώ όμως τι να κάνω??
Σπάω το κεφάλι μου….τίποτα.
Άσε που είμαι και χάλια με τα ψυχοπλακωτικά μου…..
Από κείνη την ημέρα ξεκίνησε ο εφιάλτης μου.
Στο μυαλό μου υπήρχαν μόνο αυτές οι πέντε λέξεις.
Δεν είναι υπερβολή να πω πως περπατούσα και στα περίπτερα έβλεπα εφημερίδες κρεμασμένες που επικεφαλίδα είχαν αυτές τις πέντε λέξεις .
Πήγαινα να μιλήσω και άθελα μου αυτές τις λέξεις έλεγα .
Άκουγα μόνο αυτές, ένιωθα πως τις πέντε αισθήσεις μου τις είχαν κυριεύσει αυτές οι πέντε λέξεις.
Πήγαινα να γράψω σαν καλή νοικοκυρά την λίστα για το super market και αντί τα συνηθισμένα,όπως τυρί, ρύζι, καφέ, γάλα, Καμπά, έγραφα αυτές τις πέντε λέξεις.
Μια μέρα χτυπά το τηλέφωνο μου, ήταν μια φίλη, με περίμενε για καφέ.
Ακούω τη φωνή της άγρια να μου λέει.
-Που είσαι ??? Είναι πέντε η ώρα !!!
-Σε πέντε λεπτά θα είμαι εκεί απήντησα.
Όταν έφτασα, εκει που πηγαινα να ηρεμήσω, ένας μικρός λαχειοπώλης με πλησιάζει και λέει....
-Πάρε κυρία στο πέντε.. είναι τυχερό……
Ο τρόπος που γύρισα και κοίταξα τον μικρό τον έκανε να απομακρυνθεί βιαστικά.
Τι μου έφταιγε το παιδάκι αν εγώ είχα το κόλλημα μου ?
Ανάβω τσιγάρο και πίνω μια γουλιά από τον απαίσιο καφέ μου,
δεν πρόλαβα να ακουμπήσω το φλιτζάνι μου στο τραπέζι και έρχεται ένας πολύ μελαχρινός κύριος και μου λέει
-Κυρία δυο cd με πέντε euro !!
Δεν αντέδρασα, που κουράγιο πια, έμεινα εκεί και κοιτούσα τα cd που είχε αφήσει μπροστά μου επάνω στο τραπέζι, τα ματιά μου έπεσαν σε ένα της Αλεξίου κοίταξα το πρώτο τραγούδι και άρχισα να το μουρμουρίζω από μέσα μου
Έλα κύμα πάρε με και μες την αγκαλιά του πάλι βάλε με……
Θέλω να ευχαριστήσω τις αγαπημένες μου Amo και Aνατολη
( Aνατολη μου δεν ειχα δει την δικη σου προσκληση οταν εγραφα αυτα, ομως υποσχομαι να συμπληρωσω ) για την πρόσκληση που μου έκαναν.
Επειδή όμως δε θέλω να τις τρομάξω πως μου δημιούργησαν τόσο άγχος
γράφω και ένα παραπάνω !!
Στο άκουσμα της φωνής σου
η καρδιά χτυπούσε δυνατά.
Θυμάσαι??
Εγώ ναι !!
Τώρα χτυπά μόνο να θυμίζει
πως κάποτε.........
Καταλαβαίνεις?
Εγώ ναι !!
Ένα κύμα θλίψης απλωμένο παντού
νεκρώνει τις αισθήσεις μου.
Νοιώθεις?
Εγώ όχι πια !
Όταν η αγκαλιά μένει άδεια
υπάρχει θάνατος αγάπης.
Πονάς?
Εγώ πολύ !
Τη σκυτάλη δίνω (αν θέλουν) στους
patsiouri
Βατραχακι
οικογενεια_κρετινων
Arthouro
Taso_Karamitso
με τις λεξεις
εικόνες , άκουσμα , απεραντοσύνη , ανάσες , ελπίδα .
20 Comments:
Παρά το άγχος σου γλυκιά μας Άνναμαρία, τα πήγες περίφημα!
Να σου πω επίσης πως όταν η καρδιά μένει άδεια & είναι & Άνοιξη, τότε σίγουρα θα ξαναερωτευτεί γρήγορα! Ειδικά αν είναι καρδούλα ενός τόσο υπέροχου, αληθινού & τρυφερού ανθρώπου όπως εσύ!!!
Φιλάκια
Πολυ σε ευχαριστω!:)Δεν εχει σημασια τιποτα αλλο μονο που εκτιμησες την προτιμηση μου!Η λυση σου να βαλεις τις λεξεις στην καθημερινη σου ζωη ηταν υπεροχη και πρωτοτυπη θα ελεγα!!!Εξυπνη ιδεα;)
Οπως ειπα...αυτο ειναι παιχνιδι!Δεν θελω να σε σκοτισω με αυτες τις (πεντε δικες μου) λεξεις:) Αμα δεν εχεις τι να κανεις καμια μερα σκεψου το αλλιως δεν σε παρεξηγω ;)
Σου στελνω τα φιλια μου και ενα μπραβο για την πετυχημενη προσπαθεια:)
Μ'εκανες και γέλασα.
Ε, ένιωσα και μια μικρή ενοχή γι αυτό που σου έκανα ;-)
Πολύ ωραίος ο τρόπος που χρησιμοποίησες τις ΠΕΝΤΕ λέξεις, το ποιήμα δε, ΠΕΝΤΕ φορές καλύτερο και σου στέλνω ΠΕΝΤΕ φιλιά :-)
....σκεψου δλδ να εγραφες και χωρις αγχος βρε ανναμαρια μου ....θα ζωγραφιζες..πολυ ομορφο καιτο πεζο καιτο ποιημα ,,
καλη εβδομαδαααααααααα!!
Καλά, εγώ στον κόσμο μου, τώρα το πήρα χαμπάρι..
Ευχαριστώ τρελλά Άννα Μαρία μου, αύριο το απόγευμα πιστέυω να το έχω ανεβάσει..καλά..μήν περιμένεις τόσο πετυχημένη προσπάθεια όσο η δική σου!
Σε καταλαβαίνω απόλυτα Ανναμαρία μου φαντάσου ότι είχα 15 λέξεις και δεν είχα ιδέα τι ήθελα να γράψω, αλλά πάλι ο καλός Μένιος με ξελάσπωσε με το καλύτερο τρόπο.
Πολλές φορές πριν αρχίσω να γράφω νοιώθω ένα απόλυτο κενό.. μα μόλις αρχίσω τρέχει το κείμενο από μόνο του.
Καλό βράδυ.
εξυπνο και πρωτοτυπο..μηπως τελικα αδικεις τον εαυτο σου..φιλια..
Ηλιαχτιδα μου,
γλυκυτατη οπως παντα!!
Σε ευχαριστω πολυ πολυ!!
Φιλια!
Ανατολη μου,
δεν εκτιμησα την προτιμηση σου, για μενα ειναι τιμη να με σκεφτουν και να με προτεινουν, γι αυτο και σε ευχαριστω πολυ και η υποσχεση ....υποσχεση, το επομενο ειναι δικο σου!!
Φιλακια !!
Amo μου,
οφειλω να παραδεχτω πως το απολαυσα!!
Να εισαι καλα και σε ευχαριστω πολυ!!
Φιλια!!
Sevarose,μου
να εισαι καλα και σε ευχαριστω παρα πολυ!
Καλη εβδομαδα και σε σενα!!Φιλια πολλα!!
Patsiouri μου,
χαιρομαι παρα πολυ γιατι βλεπω πως το χαρηκες !
Το βατραχακι μας το εβαλα τελικα, ελπιζω να μη μου γκρινιαξει που της διακοπτω την ομορφη ιστορια της!!Φιλακια πολλα!!
Shades,
καλα, τι ειδα, αν ειχα εγω δεκαπεντε λεξεις......Θεε μου, ουτε να το σκεφτω δε μπορω...!!!
Μωρε μια χαρα ο Μενιος...να τον προσεχεις σαν τα ματια σου!!
Φεγγαροαγκαλιασμενη μου,
να εισαι καλα, σε ευχαριστω πολυ, εχω αναγκη το σπρωξιμο και το δικο σου ειναι ο,τι χρειαζεται αυτη την περιοδο!!!!
Τα φιλια μου!!
πιο είναι το πρόβλήμά σου βρε;
ένα υπέροχο και διασκεδαστικό κείμενο και ένα ακόμα καλύτερο ποίημα...
Paolauta omws apo oti blepw mia xara ta pas telika apo grapsimo kai to apotelesma htan polu omorfo kai euxaristo sto diabasma!
Αντέχουμε.
Έχει κι άλλο ακόμα...
Τελικά το άγχος πολλές φορές είναι καλός σύμβουλος. Απο τα πιό όμορφα κείμενα και σίγουρα το πιό ευρηματικό. Υπέροχο και το ποιήμα αν και ο πόνος είναι έντονος.
Άγχος ξεάγχος τα κατάφερες υπέροχα!
Φιλιά!
Ωραία και τα δυο σου κείμενα.
Σε ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση.
Συμμετέχω στο παιχνίδι, αλλά με τις πέντε λέξεις της πρόσκλησης που προηγήθηκε. Δεν έχω κουράγιο για δεύτερη προσπάθεια
Καλησπέρα
Δέχομαι την προ(σ)κληση γλυκιά μου!!!
τελικά τα κατάφερες και πολύ καλα μάλιστα!!! :-)
..τωρα εγω σου χω κατι πιο ξεαγχωτικο ελα να δεις
Πάντως τα κατάφερες καλά (ουφ, εγώ πάντως δεν πηγαίνω κατευθείαν στο τέλος, πιο αργά, πιο βασανιστικά).
Νυχτολουλουδο,
χαιρομαι που το ποιημα σου αρεσε περισσοτερο γιατι αν ελεγες το κειμενο.......θα ανησυχουσα!!
:))
unlearn,
να εισαι καλα και σε ευχαριστω!
Καλως μας ηρθες!!
Sigmataf,
αντεχουμε ?????
Τωρα που το λες.....
George,
σε ευχαριστω πολυ, ξερεις εχουμε αναγκη τον καλο λογο.
Σε ευχαριστω πολυ πολυ!!
Elpida,
Να σαι καλα και σε ευχαριστω !
Τα φιλια μου!!
Τασο Καραμητσο,
μπορω να σε καταλαβω, ουτε και εγω θα ειχα !!
Βατραχακι μου,
ποσο πολυ σε ευχαριστω να ηξερες!!
Φιλακια πολλα!!
Elena,
σε ευχαριστω πολυ και εσενα!
Καλως ηρθες στο σπιτικο μου!!
Seva μου,
με πολυ χαρα θα το κανω !
Σε ευχαριστω που με σκεφτηκες.
Φιλια!!
Δειμε,
Πιο αργα ....πιο βασανιστικα ε??
Θα το δοκιμασω αν και δεν ειμαι εγω για δυσκολα!! :)
Τα φιλια μου!!
Δημοσίευση σχολίου
<< Home