annamaria
Σάββατο, Φεβρουαρίου 24, 2007
Το εμπορευμα τους , YΠΟΣΧΕΣΕΙΣ........
Όλα στο μεγάλο χωριό κυλούσαν ήρεμα.
Ο μόνος θόρυβος που ακουγόταν ήταν από το εργοστάσιο.
Οι μηχανές του, δούλευαν ασταμάτητα, οι εργάτες ίδρωναν
να προλάβουν τις παραγγελίες.
Το εργοστάσιο αυτό το διοικούσε μαζί με μερικούς άλλους
ο κυρ Κώστας.
Ντυμενος πάντα με κλασικό κοστούμι σε σκούρα χρώματα και με κουμπί έτοιμο να πεταχτεί από το πολύ ζόρισμα, βλέπετε ο κυρ Κώστας είχε τα κιλακια του, την καραφλιτσα του, είχε όμως και πολύ όρεξη για δουλειά.
Κάθε μέρα κοιτούσε τα χαρτιά του, έβλεπε πως η δουλειά πήγαινε πολύ καλα, όμως ήθελε και άλλο.
Έστελνε παντού δικούς του ανθρώπους να πασάρουν το εμπόρευμα του.
Αυτοί έβρισκαν όμορφες λέξεις να στολίσουν την πραμάτεια τους και δεν τα πήγαιναν καθόλου άσχημα .
Πάντα υπήρχαν άνθρωποι που πείθονταν και αγόραζαν.
Οι αγοραστές δεν ήθελαν το εμπόρευμα για δική τους χρήση, όχι, το ήθελαν για άλλους.
Έδιναν πολλά χρήματα στον κυρ Κώστα να το αποκτήσουν.
Ένας εργοστασιάρχης είχε αγοράσει πολλά κομμάτια για τους εργάτες του,
ένας παπάς για το ποίμνιό του,
ένας καθηγητής για τους μαθητές του,
μια τράπεζα για τους πελάτες της,
κομματάρχες για τους ψηφοφόρους τους,
πρόεδροι ομάδων για τους φιλάθλους - οπαδούς τους και άλλοι πολλοί….πάρα πολλοί , ακόμα και ένας μεγάλος καναλάρχης για τους τηλεθεατές του.
Αυτό συνεχιζόταν για πολλά χρόνια, ώσπου ηρθε μια μέρα που ένας εργάτης δεν ήθελε πια να συνεχίσει να δέχεται αυτό που τους μοίραζε απλόχερα το αφεντικό τους.
Έτσι μάζεψε όλους τους συναδέλφους του και άρχισε να μιλά , να τους μιλά με μια άλλη γλώσσα σκληρή.
Άρχισε να τους λέει αλήθειες που πονούσαν.
Αλήθειες που τους προσγείωσαν απότομα, αλήθειες που τους έκαναν να σκεφτούν, τέλος τους είπε, πως αυτό που τους μοίραζε τόσα χρόνια το αφεντικό τους ήταν κάλπικο.
Οι εργάτες τρόμαξαν, αναρωτηθηκαν τι πρέπει να κάνουν,
μερικοί από αυτούς αποφάσισαν να διαμαρτυρηθούν έντονα,
να σταματήσουν να δουλεύουν, να βγουν στο δρόμο να φωνάξουν, να διεκδικήσουν
και τελικά το αποφάσισαν.
Υπήρχαν φυσικά και κάποιοι συνάδελφοί τους που προσπάθησαν να τους αποτρέψουν λέγοντας τους
«μα το εργοστάσιο του κυρ. Κώστα μάθαμε πως θα παράγει και άλλο εμπόρευμα και έτσι το αφεντικό θα δώσει και σε μας»
Μάταια οι υπόλοιποι προσπαθούσαν να τους πείσουν για το αντίθετο.
Έτσι μη μπορώντας να πουν κάτι άλλο, έσκυψαν το κεφάλι, έβαλαν στην τσέπη ένα μικρό κομματάκι από το εμπόρευμα που τους είχαν δώσει και απομακρύνθηκαν.
Όταν το παράδειγμα των εργατών ακολούθησαν και κάποιοι πιστοί,
ο παπάς τους φοβέρισε πως αν φύγουν από το κοπάδι θα τους φάει ο κακός ο λύκος.
Αυτοί όμως δεν άκουσαν τα λόγια του, ακολούθησαν την δική τους θρησκεία , μια θρησκεία που μιλά μόνο για αγάπη και απομακρύνθηκαν χαρίζοντας τους το εμπόρευμα.
Το ίδιο έκαναν και οι μαθητές, ξεκίνησαν να παλεύουν και αυτοί με τον τρόπο τους.
Γιατί να μην το κάνουν???
Ήταν οι μόνοι που ποτέ δε δέχτηκαν το εμπόρευμα, από την αρχή είχαν τις αμφιβολίες τους.
Βλέποντας όλα αυτά κάποιοι ψηφοφόροι, αποφάσισαν να φύγουν από την ομάδα και να πάνε να ενταχτούν σε κάποιον άλλο κομματάρχη,
Φυσικά και αυτός μοίραζε το ίδιο εμπόρευμα, όμως το είχε βάλει σε διαφορετική συσκευασία περισσότερο εντυπωσιακή.
Έτσι άρχισαν πάλι να ελπίζουν για κάτι καλύτερο.
Ομως θα είναι πάντα με μια βαλίτσα στο χέρι ,
Θα ελπίζουν , θα ψάχνουν …..
21 Comments:
Το έσκασα και ήρθα.
Ακούω συνέχεια για δημοσκοπήσεις για το νόμο πλαίσιο της παιδείας και τα αποτελέσματα είναι υπέρ του να ψηφιστεί ο νόμος.
Εγώ θα δώσω ένα μικρό παράδειγμα περί τέτοιων δημοσκοπήσεων.
Θα βάλουμε μια δημοσκόπηση αν πρέπει να σκοτώνονται οι κότες;
Το αποτέλεσμα θα είναι συντριπτικά καταφατικό.
Αν ψήφιζαν οι κότες θα ήταν το ίδιο;
Γι’ αυτό.
Πουτ δε κοτ ντάουν σλοουλι παλιολαμόγια @%^^@@&*%%#@
δύσκολες οι αποφάσεις...
Πολυ ομορφος ο τροπος που παρουσιασες την πραγματικοτητα!Ετσι ειναι τα πραγματα και δεν νομιζω να αλλαξουν ποτε γιατι ακομα και αυτοι με την βαλιτσα ....καπου ελπιζουν...κατι βλεπουν στα ονειρα τους...σε καποιον Θεο πιστευουν:)
Καλημερα και Καλο Σ/Κ!!!:)
Αν ανοίξουν την βαλίτσα θα βγει έξω ο πραγματικός τους ευατός.
Που έχει για προορισμό
Να σπρώχνει τα ριζωμένα εμπρός…
Εύγε!!
Ki όμως ρε γαμώτο, ακομα και εμείς οι "διαφωνούντες", δέν ξέρουμε ούτε το 20% εκείνων για τα οποία εκφέρουμε άποψη. Πότε επιτέλους θα έρθει εκείνη η ώρα που θα έρθουμε αντιμέτωποι με την καθαρή ΑΛΗΘΕΙΑ και τί είδους θα είναι αυτή??
Δέ μιλάω μόνο για το νόμο-πλαίσιο, έτσι γενικώς...
...οπως το είπες το περιτυλιγμα μονο αλλαζει
μια ζωη τα ιδια ..και τα ιδια ..
θα κάνω ένα καθυστερημένο σχόλιο. Επιτέλους είδα την Αθηνά. ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΚΟΥΚΛΙΤΣΑ!!! Μπράβο ΑνναΜαρία που την αγαπάς τοσο. ΜΠΡΑΒΟ!!!
και τώρα το σχόλιο για το τωρινό σου ποστ.
Πότε θα καταλάβουμε όλοι ότι είμαστε ΕΜΕΙΣ εναντίων ΑΥΤΩΝ κι όχι ΕΜΕΙΣ εναντίων ΗΜΩΝ???
Πόοοοοτε???? Πότε θα ΕΝΩΘΟΥΜΕ????
μπήκα να αφήσω κάποιο σχόλιο
αδύνατον
το τραγούδι μου φερε πολλές αναμνήσεις
Υπέροχο!
(απλό και διδαγματικό)
..ετσι ακριβως..την καλησπερα μου..!!
Πολύ όμορφο κείμενο Άνναμαρία γεμάτο ουσία και μηνύματα.
Απο τα 3 εγώ θα προτιμούσα το μαύρο.Και θα απεφευγα στα σίγουρα το γκρίζο γιατί αυτό και αν κρύβει παγίδες...
Καλό σου βράδυ
Δεν εχω λογια αναμαρια μου:*
Δεν μπορω να προσθεσω τιποτα.
Ουτε καν να σχολιασω.
Καλη σου νυχτα..
Σκέφτηκα να μην σχολιάσω καθώς τα είπες όλα με τόσο γλαφυρό τρόπο, που τα σχόλια μπορεί να το χαλάσουν. Όμως είδα κάτι στο μπλόγκ σου που νομίζω του ταιριάζει γάντι. "Γι'αυτό σου λέω μην κοιμάσαι, είναι επικίνδυνο. Μην ξυπνάς, θα μετανιώσεις." Την καλημέρα μου.
Άσχετο αλλά το Χοντρό όνειρο δέν κάθεται με τίποτα για φωτογραφία, φοβάται, κατεβάζει κεφαλ΄κι και βγαίνει αίσχος! Θα προσπαθήσω να το πιάσω στον ύπνο, φιλιά!
sto psaximo ths elpidas kai twn oneirwn, me mia valitsa sto xeri kai ena xamogelo oti ola 8a pane kala.
filia
Συμφωνώ όλο το άρθρο σου.
σ.σ. Ευχαριστώ ξανά για τη φωτό.
Ξημερώνει 1η του μήνα.
;)
χίλιες φορές με μια βαλίτσα στο χέρι και δρόμο παρά στο βάλτο που το παίζει εξωτικός προορισμός....
Ωραία τα λες, το θέμα είναι πώς βγαίνουμε τώρα εμείς από το αδιέξοδο στο οποίο έχουμε βρεθεί...
Μενιο, Αλεξανδρα, Ανατολη, Vita mi, Patsiouri, Sevarose, Βατραχακι, Outopia, Sigmataf, Φεγγαροαγκαλιασμενη, Φοινικα, Candy, Γιωργο, Soulmates, Δειμε, Maika,Jason,
Φιλοι μου
ολοι μας βλέπουμε το παιχνίδι που παίζουν στην πλάτη μας,
όλοι καταλαβαίνουμε πως τάζουν λαγούς με πετραχήλια
μόνο για δικό τους όφελος.
Θα ήθελα από τους Έλληνες
να μην πιστευουν τις υποσχέσεις τους και να θυμουνται.....παντα να θυμουνται........
Δημοσίευση σχολίου
<< Home