annamaria
Κυριακή, Φεβρουαρίου 04, 2007
Αιτιες
Μια παραμυθένια ζωή, το όνειρο όλων !!!Για να είναι επιτυχημένο όμως το παραμύθι,
χρειάζεται μια δυστυχισμένη πριγκίπισσα ,
έναν "εγκλωβισμένο" πρίγκιπα και πολλούς κακούς.
Οι τελευταίοι ευθύνονται για όλα.
Υπάρχουν κακοί , πολλοί …. γνωστό.
Τρέφονται από τις σάρκες μας και αυτό γνωστό.
Όμως είναι πράγματι ετσι ??
Αυτή είναι η μόνη αλήθεια για τα προβλήματα μας??
Εμείς δεν έχουμε ευθύνη για όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας ??
Δε φταίμε για τις λάθος επιλογές που κάναμε??
Αν τα μάτια μας δεν κοιτούσαν επιφανειακά, αλλά έβλεπαν μόνο την ουσία.
Αν τα αυτιά μας δεν άκουγαν μόνο μεγάλα λόγια και υπέροχες υποσχέσεις,
αλλά αλήθειες.
Αν τα χέρια μας τα απλώναμε στον κατάλληλο άνθρωπο.
Αν μπορούσαμε να ξεχωρίσουμε το χαμόγελο της καρδιάς,
από το χαμόγελο που "δείχνει δόντια".
Αν σταματούσαμε να βλέπουμε το θάνατο λύτρωση ή εύκολη λύση.
Αν δεν αφήναμε τον φόβο να μας παραλύει .
Αν βρίσκαμε την δύναμη να παλέψουμε για μας και για όλους όσους αγαπάμε.
Αν κοιτούσαμε πρόσωπα και όχι προσωπεία.
Αν κρατούσαμε γερά και δεν αφήναμε να φύγουν από δίπλα μας αυτοί που άξιζαν….
Αν…..αν…..αν….
Ατέλειωτα τα αν ……
Όμορφος κόσμος, ηθικός , αγγελικά πλασμένος , δεν υπάρχει ………
Το μόνο που υπάρχει είναι ένας εσωτερικός σπαραγμός που μας κατατρώει.
Ένας σπαραγμός για την άδεια, μονότονη, μελαγχολική ζωή
που ΕΜΕΙΣ επιλέξαμε να ζούμε.
Για τα λάθη που κάναμε και συνεχίζουμε.
Ένας σπαραγμός για όλα αυτά που ανεχόμαστε……
Για την αλήθεια που βλέπουμε αλλά δεν έχουμε την δύναμη να φωνάξουμε.
Αχ βρε Μένιο πόσο σε ζηλεύω …………
Αχ βρε Φοίνικα πόσο σε καταλαβαίνω.......
29 Comments:
Έχω το Μένιο απέναντι μου που με κοιτά χωρίς να μιλά...
..μόλις του διάβασα το ποστ σου δυνατά και το άκουσε το βούλωσε...
..και καλά έκανε...
..διαβάζω λέξεις που μου είναι γνώριμες...
..όχι δεν τις έχω εκφράσει ποτέ έτσι...
..απλά νοιώθω...
..είναι εύκολο να ζητάμε δικαιολογία για ότι μας έτυχε...
..είναι βολικό να βλέπουμε τα λάθη των άλλων...
..πονάει η αυτοκριτική...
..πονάει πολύ...
..Ανναμαρία μου λάθος ποστ διάλεξα να διαβάσω...
..και λάθος στιγμή...
Καληνύχτα.
Ο πρωταθλητής της λάθος επιλογής...
Mου φανηκε λιγο απαισιοδοξο το κειμενο σου Ανναμαρια μου!
Αν λοιπον αρχισουμε να σκεφτομαστε ολα αυτα τα αν κατα την αποψη μου σκορπαμε τη καλη πλευρα της ζωης μας!!!Την αληθεια μπορουμε να την βλεπουμε καταματα και να της δινουμε σημασια αλλα οχι διαβαλλουμε τα ομορφα...Γιατι υπαρχουν πολλα ομορφα...!!!:)
Shades μου,
λυπαμαι, πραγματικα λυπαμαι που το post αυτο σου "θυμισε" δικα σου,
ομως καποτε πρεπει να δουμε καθαρα μεσα μας.
Να παλεψουμε για ο,τι θελουμε!!
Ανατολη μου,
απαισιοδοξο δε θα το ελεγα, ισως να κανω και λαθος, αληθινο ομως θα το πω!!
Αληθινο γιατι μπορω να παραδεχτω πως αλλα επρεπε να κοιταξω και αλλα εβλεπα!!
Ειναι πολυ σωστα αυτο που γραφει ο Shades, μια αυτοκριτικη!!
Πονα αλλα .....
"Για την αλήθεια που βλέπουμε αλλά δεν έχουμε την δύναμη να φωνάξουμε."
πανέμορφο..
αλλά θα βρούμε λες κάποτε τη δύναμη;
φιλιά
αν, αν , αν...
τουλάχιστον βλέπουμε τα λάθη μας, και που θα μας πάει, κάποια στιγμή θα σταματήσουμε να τα κάνουμε (και θα επιλέξουμε ίσως άλλα λάθη, ίσως κι όχι)
εγώ το βρίσκω αισιόδοξο πάντως, το να συνειδητοποιούμε κάποια στιγμή ότι εμείς, και μόνο εμείς, είμαστε υπεύθυνοι για αυτά που φέρνουμε στη ζωή μας, είναι κάτι, πολύ σημαντικό πιστεύω.
Alkyoni μου,
Ειναι στο χερι μας και θα την βρουμε!!
Ξερεις Αλκυονη, με αυτο που σου εγραψα, σκεφτομαι ποσο πλακα εχει να δινω συμβουλες και να το παιζω δυνατη....
Ανασφαλης ειμαι, αδυναμη, ομως καποια στιγμη πρεπει να ξεπερασω καποια....κατι....
πρεπει να ξεπερασουμε......Τα φιλια μου!!
αλκιμήδη μου,
ξερεις, πραγματικα πιστευω πως αν καταφερουμε να δουμε καθαρα,μεσα μας, θα εχουμε κανει ενα βημα πιο περα!!
Θα εχουμε κανει μια αρχη...
Να το πείς μελαγχολικό; Απαισιόδοξο; Όπως και να το χαρακτηρίσεις σημασία έχει οτι είναι αληθινό. Το κείμενο σου πονάει Ανναμαρία μου. Λές τόσες αλήθειες που δεν ξέρω αν έχω την δύναμη να σχολιάσω. Τι να πώ στο "Ένας σπαραγμός για την άδεια, μονότονη, μελαγχολική ζωή
που ΕΜΕΙΣ επιλέξαμε να ζούμε.
Για τα λάθη που κάναμε και συνεχίζουμε.
Ένας σπαραγμός για όλα αυτά που ανεχόμαστε……
Για την αλήθεια που βλέπουμε αλλά δεν έχουμε την δύναμη να φωνάξουμε."
Άραγε θα βρούμε αυτήν την δύναμη να το φωνάξουμε;
Άραγε Θα βρούμε ποτέ την δύναμη να σταματήσουμε τα λάθη που ΕΜΕΙΣ κάνουμε;
Θα μπορέσουμε να δώσουμε το τέλος της ανιαρής, μελαγχολικής και μονότονης ζωής μας;
τα αλλα Αν ...
Αν ατρεποντας
Αν τιληψεις
Αν κιστρωμενες
Αν ακουφιζομαι
Αν ακαλωντας
Αν αμνησεις
Αν ακουφιστικες
Αν τιστεκομαι
Αντοχες
Αν ειδωτες
Αν ασκαπτοντας
Αν αδομουμαι
καλο βραδυ.
Συμφωνώ κι εγώ καλή μου με την Ανατολή! Οκ, καλή η αυτοκριτική & χρήσιμη, όμως μήπως με το να είσαι πολύ αυστηρή με τον εαυτό σου απλώς πληγώνεσαι;;; Στο κάτω-κάτω όλοι έχουμε δικαίωμα στο λάθος... Κι από τα λάθη πολλές φορές κερδίζουμε κάτι!
Κι αφού ο κόσμος μας, όπως σωστά λες δεν είναι αγγελικά πλασμένος, πώς γίνεται να είμαστε εμείς; Ας είμαστε όμως λίγο περισσότερο αισιόδοξοι, με πιό θετική στάση ζωής & τότε όλα μπορεί να φαίνονται ομορφότερα..!
Την Καληνύχτα μου!
George μου,
ούτε μελαγχολικό,
ούτε απαισιόδοξο φίλε μου.
Αληθινό όμως ναι ,
απολογισμός ναι !!
Πάντα η αλήθεια πονά,
όμως αντέχουμε!!
Αντέχουμε λοιπόν να πονάμε ,
αλλά δεν είμαι σίγουρη αν θα βρούμε πότε την δύναμη που χρειάζεται για να παλέψουμε!!
Ωρελια,
αγαπημένη μου τσιγγάνα,
είδες??
Τελικά είναι δικαίωμα σου να εκχωρείς την ελπίδα!!
Αν ήξερες ποσο την θέλω, την ζητιανευω τολμώ να πω!!
Τα πιο αισιόδοξα αν που ένιωσα ποτέ !!
Σε ευχαριστώ πολύ!!
Hλιαχτιδα μου,
δεν είμαι αυστηρή με τον εαυτό μου,
γιατί αν με ρωτήσεις,
αγαπώ αυτά τα λάθη, τα λαθη μου,
αλλά παρ όλα αυτά …… είναι λάθη !
Είναι ανόητο να κάθεται ο κάθε ένας να κλαίει την μοίρα του, μια αισιόδοξη μάτια είναι ότι καλύτερο!!
Ποσο δικιο εχεις!!
:))
ομορφα!
:))
Αν...αν....αν
Και αν εν τέλει κάναμε κάποια λάθη, καιρός να επανορθώσουμε....
Κανείς δεν πίστεψε ότι ο κόσμος μας είναι αγγελικά πλασμένος. Κανείς δε θεώρησε ποτέ ότι είμαστε σε μια τέλεια κοινωνία. Όλοι μας ξέρουμε τα προβλήματα, αλλά το πρόβλημα είναι πώς επιλέγει ο καθείς να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες που τον περιορίζουν.
Κάποιοι επιλέγουμε τον αγώνα και αντιδρούμε σε ό,τι μας περιορίζει. Φτιάχνουμε ομάδες και δοκιμάζουμε τις ικανότητές μας και τις αντοχές μας συχνά. Φωνάζουμε και παίζουμε ξύλο με μπάτσους κλπ.
Κάποιοι άλλοι όμως χωρίς σκέψη υποτάσσονται και αναζητούν τρόπο να αναρριχηθούν στην πλάτη μας. Αυτούς οφείλουμε να χτυπήσουμε και να τους ρίξουμε από το σβέρκο μας.
Το θέμα ίσως είναι το πώς.
..το να κλαις τη μοιρα σου μονο μιζερια ειναι..μισογεματο το ποτηρι λοιπον..
Άλλο τόσο σε καταλαβαίνω και εγώ Άνναμαρία.
Να ζούμε με τα λάθη μας αλλά να μην τα επαναλαμβάνουμε είναι το θέμα.
Να μαθαίνουμε απο αυτά.
Συμφωνώ με τον Δείμο του πολίτη.
Και αυτοί είναι που ενεργούν επαναλείψιμα συνεχώς...
Είναι αληθειες, λίγο -πολύ για όλους.
Απλά όταν έρχονται μπροστά στα μάτια μας, φαίνονται σκληρές και πονάνε.
Εγώ κάνω ένα κακό.
Όσα δεν μπορώ ν' αλλάξω πια, τα κουκουλώνω...
Ώρες-ώρες όμως, πάλι πονάνε.
Ωρελια μου,
ενα πολυ γλυκο φιλι σε σενα ....
μα λιγο ειναι!!
Φυρδην-μιγδην,
αν καταφέρουμε να επανορθωσουμε , τυχεροί θα είμαστε!!
Καλως ηρθες!!
Δειμε,
ολα τα προβληματα λοιπον εχουν τη λυση τους, αρκει να εχουμε την διαθεση να τα λυσουμε!!
Φεγγαροαγκαλιασμενη μου,
η μιζέρια μερικές φορές μπορεί να είναι και δημιουργική,
έτσι για να δεις πως και εγώ θέλω να δω το ποτήρι μισογεμάτο !!
Φοινικα μου,
ναι, καναμε λαθη, ομως τα αγαπησαμε ετσι δεν ειναι??
Φυσικα και πρεπει να μην τα επαναλαβουμε!!
Amo μου,
δεν εισαι μονο εσυ που τα κουκουλωνεις καλη μου, ολοι λιγο πολυ, το ιδιο κανουμε!
Τα φιλια μου!!
kalhmera...
"an" anametrhta...
la8os epiloges xiliades...
alla to palevoume.. to prospa8oume...
se filw...
kai sou xamogelw..
Aν κοιτούσαμε πρόσωπα και όχι προσωπεία??
Υπέροχο!
Δεν έχω λόγια να εκφραστώ. Τα λόγια ενός μικρού βατράχου είναι πολύ λίγα μπροστά στον θησαυρό που μόλις διάβασα.
κοιταξε!
καθως διαβαζα το σημειωμα σου, σκεφτηκα: αν :)), λειπανε ολες αυτες οι προυποθεσεις; μηπως και το πεδιο "μαχης" απλωνοταν πιο ξεκαθαρο μπροστα μας; πιο ετοιμοπροσπελαστο;
τιθα ηταν αυτο που θα περιοριζε τα αν και θα ανοιγε τον οριζοντα...
ε και μετα εγραψα "τα αλλα Αν".. μεσα απο προσωπικες αναζητησεις-θεσεις... :)))
αν τωρα οι σκεψεις μου αυτες σε απαλυναν, κερδος και για τις δυο μας Ανναμαρια!
εσυ ανακουφιστηκες κι εγω χαρηκα που μερικες λεξεις μου στη σειρα πετυχαν αυτο..
καλο απογευμα βρε!
..ανναμαρια μου//αυτη ειν η ζωη μας ...αν δεν ηταν ετσι θα ηταν βαρετη ..χωρις αν δε θα υπηρχε θα..
Αγαπητή Άννα Μαρία..
Τόσο αληθινό -αν και πικρή η αλήθεια- το κειμενό σου που αρχικά παράτησα τα comments,έσκυψα απλά το κεφάλι και άλλαξα σελίδα..
Τώρα ξαναμπαίνοντας είδα το σχόλιο του/της Sevarose και συνειδητοποίησα πόσο λάθος έκανα..
Τι καλά θα ήταν αν μοιάζαμε λίγο πιο πολύ στα παιδιά..
Kαλά κοψίδια.........καλό τσίκνισμα.
Helo!
Very nice
Love you
Tank you
soulmates μου,
το προσπαθουμε...θα προσπαθουμε!!!
Φιλακια πολλα!!
Bατραχακι μου,
τι γλυκο, σε ευχαριστω πολυ!!
Ενα γλυκο φιλακι με αγαπη απο μενα σε σενα!!
Ωρελια μου,
δεν απαλυνουν μονο, αλλα δινουν δυναμη για διαφορετικες σκεψεις, περισσοτερο θετικες!!
Τα φιλια μου!!
Seva μου,
"χωρις αν, δε θα υπηρχε θα"σοφο γλυκια μου αυτο που εγραψες,πολυ σοφο!!
Arthuro μου,
πραγματικα ειναι τοσο σοφο αυτο που ειπε η Σεβα μας, αν μη τι αλλο, πρεπει να αναθεωρησουμε πολλες απο τις αποψεις μας!!
Παιδισκη μου,
χαθηκε η ανεμελια μας !!
Sigmataf,
τιμησαμε δεοντως την ημερα καλε μου φιλε!!
david santos
τωρα σε σενα ο,τι και να γραψω, τι θα καταλαβεις??
Σιγουρα οτι και εγω μπαινοντας στη σελιδα σου!!
Τιποτα!!
Αλλα παρ ολα αυτα, φιλια απο Ελλαδα!!
Δημοσίευση σχολίου
<< Home