annamaria
Παρασκευή, Δεκεμβρίου 22, 2006
Η ιστορία ενός χριστουγεννιάτικου ύμνου
Περίπου 6ος αι. μ.Χ. στη Συρία.
Εκεί, στην πόλη Έμεσα γεννιέται ένας άνθρωπος που έμελλε η ιστορία της ζωής του να παρηγορεί και να παραδειγματίζει έως σήμερα όλους εκείνους που επιθυμούν να μάθουν μουσική, να γράφουν στίχους και να τραγουδούν αλλά οι ικανότητές τους δεν επαρκούν...
O Ρωμανός .
Από μικρός είχε μεγάλη επιθυμία να ασχοληθεί με τη μουσική.
Προσπαθούσε να γράψει στίχους ή να ψάλλει μερικούς ύμνους, αλλά ήταν τόσο άτεχνοι οι στίχοι του και τόσο άσχημη και παράτονη η φωνή του, που όλοι όσοι τον άκουγαν τον απογοήτευαν.
Εκείνος είχε όμως αυτό που λέμε μεράκι...
Ήθελε πολύ να μάθει μουσική, να μάθει να τραγουδά και να δημιουργεί...
Δεν το έβαζε κάτω. Μπορεί να απογοητευόταν και να βασανιζόταν που δεν μπορούσε να κάνει αυτό που αγαπούσε, αλλά δε σταματούσε την προσπαθεία και κυρίως δε σταματούσε να παρακαλά το Θεό γι' αυτό.
Όπου στεκόταν κι όπου βρισκόταν παρακαλούσε θερμά να γίνει το όνειρό του πραγματικότητα.
Η παράδοση θέλει μια νύχτα των Χριστουγέννων, από αυτές που πέρασε ο Ρωμανός στη μονή της Θεοτόκου του Κύρου, να συμβαίνει κάτι τόσο παράδοξο αλλά και τόσο πραγματικό,ώστε όλοι όσοι υπήρξαν μάρτυρες αυτού του θαυμαστού γεγονότος να μην μπορούν να το εξηγήσουν, αλλά και ούτε να το αμφισβητήσουν...
Τη νύχτα εκείνη ο Ρωμανός πήγε στο ναό για τη χριστουγεννιάτικη λειτουργία.
Ούτε εκεί σταμάτησε ασφαλώς τη γνωστή του συνήθεια.
Παρακαλούσε συνεχώς το Θεό και την Παναγία, που υπεραγαπούσε, να τον βοηθήσουν, να του δώσουν το ταλέντο.., το χάρισμα που ζητούσε...Όταν τελείωσε η λειτουργία, επέστρεψε στο κελί του και έπεσε να κοιμηθεί.
Βλέπει στο όνειρο του (λεει η παραδοση παντα) την Παναγία να έρχεται κοντά του και να του δίνει στα χέρια του έναν "κόντο",
δηλαδή ένα κυλινδρικά τυλιγμένο χαρτί (αλλιώς "κοντάκιο"), λέγοντάς του να το φάει...! Πράγματι, στο όνειρο, ο Ρωμανός είδε ότι το κατάπιε...
Μια ξεχωριστή έμπνευση, μια μαγική διάθεση είχε όταν ξύπνησε.
Μεμιάς, μέσα σε λίγα μόλις λεπτά, φτιάχνει έναν από τους ωραιότερους ύμνους της βυζαντινής υμνογραφίας, το πρώτο "κοντάκιο"
(όπως το ονόμασε ο ίδιος, ορμώμενος από το όνειρό του) που ψάλλουμε έως σήμερα στις εκκλησιές, τα Χριστούγεννα:
"Η Παρθένος σήμερον τον υπερούσιον τίκτεικαι η γη το σπήλαιον, τω απροσίτω προσάγει.
'Αγγελοι μετά ποιμένων δοξολογούσι.
Μάγοι δε μετά αστέρος οδοιπορούσι.
Δι' ημάς γαρ εγεννήθη Παιδιον νέον,
ο προ αιώνων Θεός"
Τον χαρακτήρισαν ως τον "πρίγκιπα των αρχαίων μελωδών", ως το "νέο Πίνδαρο" ή ως το "μέγιστο εκκλησιαστικό ποιητή του κόσμου" και όχι άδικα.
Οι στίχοι του είναι το εξοχότερο δείγμα της δύναμης της απλής και μεστής γλώσσας που μπορεί να κλείνει μέσα της, με ανυπέρβλητη πλαστικότητα, όλο το μυστήριο των θείων νοημάτων.
Ποικιλία ρυθμών σε απόλυτη αρμονία, εκφραστικότητα χωρίς βερμπαλισμούς, άγγιγμα του θείου, χωρίς θρησκόληπτες υπερβολές... κάνουν ίσως τα κείμενά του το καλύτερο μέσο για να γευθεί, όποιος θέλει να πιστεύει, κάτι λίγο απ' αυτό που ονομάζουμε Θεός.
www.MusicHeaven.gr
12 Comments:
Άνναμαρία μου, πολύ ωραίο το αφιέρωμά σου, το στόλισμα του μπλογκ σου, όλα!
Καλά Χριστούγεννα κορίτσι μου!
Πρόκειται για την υψηλότερη θρησκευτική φωνή στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Βέβαια, καθ' όσον θυμάμαι μεταφέρεις πολύ σωστά την παράδοση. Ωστόσο, για τη ζωή του οι ιστορικοί της εποχής τονίζουν ότι από μικρός στα μοναστήρια, με θεσπέσια φωνή (ίσως ευνούχος) ήταν από νέος στους ψάλτες δίπλα και είχε το ευτύχημα να σπουδάσει δίπλα σε μεγάλους δασκάλους, ώστε κάποια στιγμή ο μαθητής τους ξεπέρασε.
η μανα συνηθιζε να το τραγουδα(;), ψελνει τις ημερες αυτες
κι ειχε ομορφη φωνη
κΑλες γιΟρτες σου ευχομαι annamaria!
ο,τι καλο!
Πολύ όμορφο αφιέρωμα και δεν γνώριζα καμιά λεπτομέρεια..
Καλό βράδυ.
Και όχι άλλη Βανδή να ακουγεται όπου σταθείς κι όπου βρεθείς!
Ο Γρηγόριος ο Θεολόγος έζησε τον 4ο αιώνα. Και στις μέρες του οι Χριστιανοί "γιόρταζαν" τα Χριστούγεννα με γλέντια και αγορές... Οπότε, μετά τη λειτουργία τους λέει: "η φάτνη της Βηθλεέμ είναι το πρώτο βήμα προς το "κενό μνήμα" της Αναστάσεως. Τα Χριστούγεννα είναι η αφετηρία της μαρτυρικής πορείας. Μπορείτε να την ακολουθήσετε";
Δεν μας παρατάς άνθρωπέ μου με τις πορείες και τα μαρτύριά σου πρωινιάτικα, άσε μας να φάμε το χοιρινό μας και μη μας ανακατεύεις το στομάχι μέρα που είναι...
(έτσι νομίζω ότι σκέφτηκαν όσοι τον άκουσαν....)
Ωραίο το κείμενό σου... απολαύσαμε και τον Χατζή!
Καλά Χριστούγεννα Αννούλα!
Πολύ ωραίο . Καλές γιορτές.
Αννα Μαρία, Καλά Χριστούγεννα!!!
Βολκώφ
μπροστά στους εκκλησιαστικούς ύμνους και ψαλμούς προτιμώ τον Χατζή...!
πολύ όμορφο το μπλογκ σου...
χρόνια πολλά βρε!
χρονια πολλα..καλα κι ευτυχισμενα..φιλιααα!!
Καλώς σε βρήκα Άνναμαρία.
΄Πολύ ωραίο αυτό που έγραψες.
Χρόνια σου πολλά και ευτυχισμένα.
Καλές γιορτές.
Φιλοι μου σας ευχαριστω ολους και εναν εναν ξεχωριστα για τα ομορφα λογια σας και τις ευχες σας, ανταποδιδω .
Δημοσίευση σχολίου
<< Home