annamaria
Πέμπτη, Μαρτίου 08, 2007
Θύμησες
Στέγνωσε τα μάτια σου από τα δάκρυα,
σβήσε τις εικόνες
Κλείσε τα αυτιά σου μην ακούς
λέξεις που σημάδεψαν
Πλύνε από την άκρη των δακτύλων σου την αφή
που σε καίει ακόμα,
Σφάλισε τα παράθυρα να μη μπορεί να σε βρει η ευωδιά
εκείνου του κορμιού
Σφίξε τα δόντια σου μη φωνάξεις
το όνομα ……
Οι θύμησες πονούν
ματώνουν……
30 Comments:
Στιγμες που πονανε την καρδια των ανθρωπων:(
Τι κριμα που ειμαι στην θεση να καταλαβαινω τι εννοεις:(
και την ψυχή όχι μόνο την καρδιά
...
καλημέρα
o nous trexei omws, sta palia...
kai 8umatai!!!
annamaria mou, polu omorfo, me entonh thn osmh ths anamnhshs kai tou x8es!!
kalhmera!!
Τώρα τί το 'θελες αυτό;
Βαλτοί είστε σήμερα όλοι;
Φιλιά!
Και ξανάρχομαι να ρωτήσω: Έτσι εύκολα γίνονται αυτά τα πράγματα;
Σβήσε, κλείσε, ξέχνα;
Πόνος και δάκρυ είναι τα βασικά στοιχεία από το χαρμάνι με το οποίο χτίζουμε τη ζωή μας. Μια οικοδομή είναι που κινδυνεύει να πέσει σε κάθε σεισμική δόνηση. Ας τη χτίσουμε γερή λοιπόν με αξιοπρέπεια σε κάθε γυναίκα που πονά και καταπιέζεται, σε κάθε άνδρα που της συμπαραστέκεται -λίγο το άλλαξα λόγω της ημέρας.
Ένιωσα να υπάρχει ένας καθρέπτης. Τα λόγια αντανακλούν τόσα πολλά. Πολλά και αληθινά.
Μια εικόνα κιτρινισμένη όχι απο τα χρόνια, μα απο το κλάμα μια ψυχής. Μια εικόνα θολωμένη, αποχρωματισμένη απο την πραγματικότητα. Το όνομα ήταν επικίνδυνο να ακουστεί. Έτσι έπρεπε να σβήσει. Μόνο ένα άηχο άκουσμα να βγαίνει. Οι θύμησες είναι καταδικασμένες, να σβήσουν. Η ευωδία χάθηκε χωρίς να μοσχοβολήσει ποτέ. Πλημμύρισε τις αισθήσεις και χάθηκε.
Οι θύμησες δείχνουν πως υπήρξαν στιγμές ευτυχισμένες.
Δες το ποτήρι μισογεμάτο...
τα ασχημα δεν τα ξεχναμε ευκολα ..οσο κιαν θελουμε..δεν γινεται ..πονανε αλλα υπαρχουν ...
...μας βοηθανε ομως να δουμε τα καλυτερα με αλλο ματι ..
Γιατί πάλι οι δικές μου οι απόψεις να συνάδουν με του george; (άλλη απορία και τούτη πάλι)
Εμπειρία ήταν, που εύχομαι να βοηθήσει στην ταξινόμηση προτεραιοτήτων....
Ανατολη μου,
πραγματικα λυπαμαι,ευχομαι να περασει οσο πιο ανωδυνα γινεται!
Alkyoni μου,
ψυχη, καρδια , κορμι....
Soulmates μου,
αυτες οι αναμνησεις ειναι που μας κρατουν , αλλα πονουν οι ατιμες!!
Αmo μου,
μακαρι να ηταν τοσο ευκολο,
αλλα .....
Δειμε,
ναι, μια οικοδομη που τα υλικα της ειναι ενα "χαρμανι" συναισθηματων!!
George,
με υπεροχες λεξεις στολισες τον πονο!
Ομως "χαθηκε" ???
Τάσο Ν. Καραμήτσο,
πραγματι αν δεν τα ζουσαμε, πως θα τα θυμομαστε??
Sevarose μου,
τιποτα δε μπορει να ξεχαστει,
ουτε τα ασχημα, αλλα ουτε και τα ομορφα!!
Ποια πονανε ομως περισσοτερο??
Τα ομορφα καλη μου Σεβα, γιατι δεν υπαρχουν πια !!
ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ,
γιατι μιλησε ακομα μια φορα σοφα!!
Οσο για τις πρωτεραιοτητες.....
αυτες καθοριζουν την ζωη μας!!
Eυτυχώς που με τον χρόνο ξεθωριάζουν..
Αθεοφοβε,
σιγουρα ξεθωριαζουν,
ομως αν σου "ξυνουν πληγες"
δε θα λυτρωθεις ποτε!!
αχ βρε ανναμαρία, μακάρι να ήταν έτσι...
Ψεκάστε,σκουπίστε,τελειώσατε!!
Τέλεια δεν θα ήταν..?
Νυχτολουλουδο μου,
μακαρι να ηταν ,αλλα δυστυχως....
Arturo μου,
ναι, τελεια θα ηταν.
Ομως αυτο που εγραψα δεν ειναι τιποτα αλλο εκτος απο μια "παλη" συναισθηματων!!
Ας το φωναξει..κι ας πονεσει.
Candy μου,
το φωναζει και το φωναζει δυνατα ομως..........τοιχοι παντου.... και συρματοπλεγματα!!
χάθηκε ανναμαρία μου! Χάθηκε! Απόμεινε μονάχα η μυρωδιά στης μνήμης την γωνιά, για να θυμίζει πως κάποτε είχε ευωδιάσει την ψυχή.
...και θα ματώνουν για πάντα...όσο δηλαδή τις ανεχόμαστε και τις επανατροφοδοτούμε. Την καλημέρα μου Annamaria.
Ναι είναι δύσκολο.. ο χρόνος όμως είναι αυτός που βοηθά, τίποτα άλλο.
Καλημέρα και καλό Σ/Κ.
Τα όμορφα πονούν περισσότερο έ??? Είπες μεγάλη κουβέντα Άννα Μαρία..
Τί κρίμα κάτι που κάποτε ήταν τα πάντα σήμερα να είναι αδιάφορο..
Τί κρίμα να χάνεις για πάντα κάτι που θές..
Τί κρίμα να παγώνεις μόνο με μία σκέψη, με μία αναλαμπή της στιγμής..
Άχ..
΄Καλό Σαββατοκύριακο να έχεις, και πήγαινε μία βόλτα στην Αn Lu να ευθυμήσεις, το λένε και οι ψυχολόγοι, το καλύτερο φάρμακο!
George,
πιστευω πως ποτε δε χανεται κατι που αγαπησαμε!
Ακομα κι αν δεν υπαρχει στη ζωη μας, εχει αφησει σημαδια!!
oikogeneia_kretinon
εμεις φταιμε ετσι??
Ισως εχεις δικιο.
Ισως εμεις ειμαστε αυτοι που δεν απγκιστρωνομαστε!!
Shades,
o γιατρος ο χρονος που ολα τα γιατρευει??
Μα τα γιατρευει ή απλως τα επουλωνει???
patsiouri μου,
αν παγώνεις μόνο με μία σκέψη,
με μία αναλαμπή της στιγμής...
τιποτα δεν ειναι αδιαφορο!
Πηγα και ειδα την ομορφια,
την αληθινη ομορφια!!
Τα φιλια μου!!
Καλημέρα Ανναμαρία έγινε κάτι που δεν πρόλαβα να δω;
Ενημέρωσέ με αν θες.
Σειρήνες είναι, με περίκαλλες φωνές,
και τη σαγήνη στη λιγρήν αοιδή τους.
Και στον καθένα αλλιώτικα παιανίζουν.
Άλλοτε γνώση υπόσχονται, άλλοτε τέρψη και ηδονή.
Κι όμως καταλήγουν να οδηγούν στον ανθεμόεντα λειμώνα.
Σένα σε ξελόγιασαν με αναμνήσεις, μην πας...
Μόνο λήθη και πόνο δίνουν, μη γελιέσαι,
Κι ας θαρρείς πως πολυπλάνητη είσαι και αλώβητη θα βγεις..
Σημάδια συμφωνώ οτι αφήνει. Δεν πρέπει να σβήνει, γιατί θα σημαίνει πως δεν υπήρξε ποτέ. Όμως δεν μένει, χάνεται.
Shades,
ολα καλα τώρα....προς το παρόν…:)
Παιδίσκη μου,
λήθη όχι δε δίνουν, πόνο όμως , πολύ !!
George,
ναι, αν τα σβήσει....δεν υπήρχαν ποτέ !!
Τιποτα δεν σβηνει απο την μνημη μας ...αλλα φωναζεις οσο δυνατα μπορεις ..ουρλιαζεις κλαιγοντας οχι δακριζοντας ,το αποβαλεις απο μεσα σου ,το προσπερνας!!!!!!
Troll,
καποια στιγμη ειναι ολα πιο ευκολα,
ομως πραγματικα, πιστευω πως δε βγαινει ποτε απο μεσα μας!!
Καλως ηρθες!
Δημοσίευση σχολίου
<< Home