annamaria

Σάββατο, Φεβρουαρίου 24, 2007

Το εμπορευμα τους , YΠΟΣΧΕΣΕΙΣ........

Όλα στο μεγάλο χωριό κυλούσαν ήρεμα.
Ο μόνος θόρυβος που ακουγόταν ήταν από το εργοστάσιο.
Οι μηχανές του, δούλευαν ασταμάτητα, οι εργάτες ίδρωναν
να προλάβουν τις παραγγελίες.
Το εργοστάσιο αυτό το διοικούσε μαζί με μερικούς άλλους
ο κυρ Κώστας.
Ντυμενος πάντα με κλασικό κοστούμι σε σκούρα χρώματα
και με κουμπί έτοιμο να πεταχτεί από το πολύ ζόρισμα, βλέπετε ο κυρ Κώστας είχε τα κιλακια του, την καραφλιτσα του, είχε όμως και πολύ όρεξη για δουλειά.
Κάθε μέρα κοιτούσε τα χαρτιά του, έβλεπε πως η δουλειά πήγαινε πολύ καλα, όμως ήθελε και άλλο.
Έστελνε παντού δικούς του ανθρώπους να πασάρουν το εμπόρευμα του.
Αυτοί έβρισκαν όμορφες λέξεις να στολίσουν την πραμάτεια τους και δεν τα πήγαιναν καθόλου άσχημα .
Πάντα υπήρχαν άνθρωποι που πείθονταν και αγόραζαν.
Οι αγοραστές δεν ήθελαν το εμπόρευμα για δική τους χρήση, όχι, το ήθελαν για άλλους.
Έδιναν πολλά χρήματα στον κυρ Κώστα να το αποκτήσουν.
Ένας εργοστασιάρχης είχε αγοράσει πολλά κομμάτια για τους εργάτες του,
ένας παπάς για το ποίμνιό του,
ένας καθηγητής για τους μαθητές του,
μια τράπεζα για τους πελάτες της,
κομματάρχες για τους ψηφοφόρους τους,
πρόεδροι ομάδων για τους φιλάθλους - οπαδούς τους
και άλλοι πολλοί….πάρα πολλοί , ακόμα και ένας μεγάλος καναλάρχης για τους τηλεθεατές του.

Αυτό συνεχιζόταν για πολλά χρόνια,
ώσπου ηρθε μια μέρα που ένας εργάτης δεν ήθελε πια να συνεχίσει να δέχεται αυτό που τους μοίραζε απλόχερα το αφεντικό τους.
Έτσι μάζεψε όλους τους συναδέλφους του και άρχισε να μιλά , να τους μιλά με μια άλλη γλώσσα σκληρή.
Άρχισε να τους λέει αλήθειες που πονούσαν.
Αλήθειες που τους προσγείωσαν απότομα, αλήθειες που τους έκαναν να σκεφτούν, τέλος τους είπε, πως αυτό που τους μοίραζε τόσα χρόνια το αφεντικό τους ήταν κάλπικο.
Οι εργάτες τρόμαξαν, αναρωτηθηκαν τι πρέπει να κάνουν,
μερικοί από αυτούς αποφάσισαν να διαμαρτυρηθούν έντονα,
να σταματήσουν να δουλεύουν, να βγουν στο δρόμο να φωνάξουν, να διεκδικήσουν
και τελικά το αποφάσισαν.
Υπήρχαν φυσικά και κάποιοι συνάδελφοί τους που προσπάθησαν να τους αποτρέψουν λέγοντας τους
«μα το εργοστάσιο του κυρ. Κώστα μάθαμε πως θα παράγει και άλλο εμπόρευμα και έτσι το αφεντικό θα δώσει και σε μας»
Μάταια οι υπόλοιποι προσπαθούσαν να τους πείσουν για το αντίθετο.
Έτσι μη μπορώντας να πουν κάτι άλλο, έσκυψαν το κεφάλι, έβαλαν στην τσέπη ένα μικρό κομματάκι από το εμπόρευμα που τους είχαν δώσει και απομακρύνθηκαν.

Όταν το παράδειγμα των εργατών ακολούθησαν και κάποιοι πιστοί,
ο παπάς τους φοβέρισε πως αν φύγουν από το κοπάδι θα τους φάει ο κακός ο λύκος.
Αυτοί όμως δεν άκουσαν τα λόγια του, ακολούθησαν την δική τους θρησκεία , μια θρησκεία που μιλά μόνο για αγάπη και απομακρύνθηκαν χαρίζοντας τους το εμπόρευμα.

Το ίδιο έκαναν και οι μαθητές, ξεκίνησαν να παλεύουν και αυτοί με τον τρόπο τους.
Γιατί να μην το κάνουν???
Ήταν οι μόνοι που ποτέ δε δέχτηκαν το εμπόρευμα, από την αρχή είχαν τις αμφιβολίες τους.

Βλέποντας όλα αυτά κάποιοι ψηφοφόροι, αποφάσισαν να φύγουν από την ομάδα και να πάνε να ενταχτούν σε κάποιον άλλο κομματάρχη,
Φυσικά και αυτός μοίραζε το ίδιο εμπόρευμα, όμως το είχε βάλει σε διαφορετική συσκευασία περισσότερο εντυπωσιακή.
Έτσι άρχισαν πάλι να ελπίζουν για κάτι καλύτερο.
Ομως θα είναι πάντα με μια βαλίτσα στο χέρι ,
Θα ελπίζουν , θα ψάχνουν …..

έγραψε η annamaria at 1:56 π.μ. 21 σκεψεις

Πέμπτη, Φεβρουαρίου 22, 2007

έγραψε η annamaria at 11:13 μ.μ. 14 σκεψεις

Τετάρτη, Φεβρουαρίου 21, 2007

Να σας γνωρίσω την Αθηνούλα μου.

Ποιος χαρίζει απλόχερα...
κατανυκτική αφοσίωση,
ανεξάντλητη αγάπη,
πίστη,
ανιδιοτέλεια,
αυταπάρνηση ???




έγραψε η annamaria at 1:46 π.μ. 27 σκεψεις

Παρασκευή, Φεβρουαρίου 16, 2007

Αποκαλυψη

Σειρά μου λοιπόν για την αποκάλυψη που ζήτησαν ,
η γλυκιά Candy και ο καλός μου φίλος ο Γιώργος.
Δε μπορώ να τους αρνηθω , έτσι λοιπόν αρχίζω….


1) Σας έχω πει ποτέ πως λατρεύω την ποίηση??
Όχι ???
Καβάφης , Δημουλά, Καρυωτάκης είναι οι αγαπημένοι μου.
Λοιπόν τι έλεγα??
Α ναι, …η αποκάλυψη.
Βαρέθηκα που λέτε παιδιά το ταξίδι…..κρατά πολλά χρόνια,
θέλω να φτάσω και εγώ στην Ιθάκη μου.

Για μένα, η Ιθάκη δεν ειναι προορισμός,
αλλά αυτό το "κάτι" που πάντα λείπει για να συμπληρωθεί η ευτυχία.
(παρ όλο που έχω μάθει πια, πως ευτυχία δεν υπάρχει,

εκτός φυσικά από αυτή που σου δίνει ένα παιδί)
Την ζωή μου ,
σχεδόν κατάφερα να την κάνω όπως ήθελα, (λέμε τώρα…)
όμως πάντα κάτι θα λείπει…. (αυτό το έγραψα και πριν )
Παρ όλα αυτά, πάντα προσπαθούσα
και ακόμα προσπαθώ να μην την εξευτελίζω.
Όσο μπόρεσα έφερα αντίσταση σε "κάποιο" ποτάμι
όταν είχε πολύ νερό να μη με πάρει
και όσο ήταν δυνατόν φαντάστηκα νερό
στα ξεροποταμα και παρασύρθηκα……..(μεγάλη αλήθεια αυτό)

Όμως ξέρω καλά πως , όλα έπρεπε να έρθουν
όπως ηρθαν…(αχάριστη να μην είμαι)
Αυτά για την ζωή μου.


2) Τώρα για το χαρακτήρα μου , τι να γράψω …
είναι θλιβερή ιστορία γιατί είμαι πολύ δύσκολος άνθρωπος.
Τρελαίνομαι με ό,τι χαλά την αισθητική μου,
την όποια αισθητική τέλος πάντων διαθέτω,
από μουσική μέχρι εικόνες, από λόγια μέχρι έργα.

3) Λατρεύω τους ανθρώπους που έχουν άποψη και τη λένε,
αυτούς που δε φοβούνται να τσαλακωθούν,
αυτούς που δε θέλουν ντε και καλά
να παίζουν τον ρόλο του απελευθερωμένου.
Δε μου αρέσει να βλέπω ανθρώπους να εκθέτουν

τον εαυτό τους χωρίς λόγο, χωρίς αιτία.

4) Καπνίζω πολύ, αγαπημένο μου ποτό το νερό και ο καφές μου (ξέρω ξενέρωτη)
Λατρεύω να κλέβω την Μερεντα της κόρης μου.
(σιγά 16χρονη που έχει ανάγκη τη Μερεντα……… )


5) Ο Μάικλ Χέρ είπε κάποτε πως....
"Η βλακεία των ανθρώπων δεν οφείλεται στην έλλειψη ευφυΐας τους,

αλλά στην έλλειψη θάρρους τους."
Ούτε ευφυής είμαι αλλά ούτε και θαρραλέα ……..δυστυχώς....




ΥΓ
Η Candy, o Γιώργος, o Shades έγραψαν .....
προτείνω λοιπόν
Δείμος
Sevarose
Βατραχακι
Vita_mi
Amo
έγραψε η annamaria at 2:57 π.μ. 29 σκεψεις

Σάββατο, Φεβρουαρίου 10, 2007

ΤΣΙΡΚΟ

Από μικρή ήμουν παράξενη,
ό,τι ευχαριστούσε παιδάκια της ηλικίας μου, εμένα μου έφερνε θλίψη.
Για παράδειγμα θα σας πω , πως ποτέ δε γέλασα βλέποντας έναν κλόουν.
Πάντα έβλεπα μια θλίψη στα μάτια τους.
Σκεφτόμουν πως για τα χρήματα που δεν είχαν ,
ήταν υποχρεωμένοι να μεταμορφώνονται κάθε βράδυ σε παλιάτσους.
Αυτό το γέλα παλιάτσο, πόση αλήθεια μπορεί να κρύβει??





Τώρα που είπα για χρήματα, θυμάμαι κάποτε στο δημοτικό ακόμα, με είχαν πάει οι γονείς μου στον κινηματογράφο για να δούμε μια ελληνική ταινία, εκεί που λέτε ήταν ένας άνθρωπος που έπαιζε μπαγλαμαδάκι, το τι κλαμα είχα ρίξει δε μπορείτε να φανταστείτε.
Σκεφτόμουν πως δεν είχε αρκετά χρήματα να αγοράσει μεγάλο μπουζούκι και γι αυτό κρατούσε στα χέρια του ένα τόσο μικρούλι.
Οι γονείς μου ακόμα το λένε και γελούν.
Φίλοι μου που το γνωρίζουν, γελούν λέγοντας μου πως από μικρή είχα ταξική συνείδηση.
Το θέμα είναι πως παρ όλο που έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε , τίποτα δεν έχει αλλάξει.
Αφορμή για όλα αυτά που γράφω είναι μια συζήτηση που είχα χθες με την κόρη μου.
Θέλει λέει να την πάμε σε ένα τσίρκο.
Προσπαθούσα να την πείσω πως δε μπορώ να το κάνω.
Δε μπορώ να βλέπω κλόουν ….. ξέρει το γιατί
!!




Της εξήγησα ή προσπάθησα να της εξηγήσω, πόσο θλίβομαι αλλά και οργίζομαι να βλέπω τίγρης, λιοντάρια ελέφαντες, αλόγα και τόσα αλλά ζωάκια να ανεβαίνουν σε σκαμνάκια, να περνούν μέσα από φλόγες, να είναι τόσο υπάκουα ……..όχι από αγάπη , αλλά γιατί είναι μπροστά σε έναν άνθρωπο που κρατά ……. μαστίγιο.


Της θύμισα πόσο την ενοχλεί , όταν στο δρόμο βλέπει σκυλάκια με βαμμένα μαλλάκια, κοτσιδάκια, με παρδαλά ρουχαλάκια, με ό,τι τρελά τέλος πάντων τους έχουν βάλει επάνω τους οι ιδιοκτήτες τους, πόσο περισσότερο να τα δει με αλυσίδες , μέσα σε κλουβιά !!





-Η θέση τους είναι στη φύση παιδί μου.
Που ακούστηκε να υπάρχει αητός σε κλουβί??
- Μαμά, στο τσίρκο δεν υπάρχουν αετοί . . . .. . . .. . .. . . . .. .


έγραψε η annamaria at 12:17 π.μ. 37 σκεψεις

Κυριακή, Φεβρουαρίου 04, 2007

Αιτιες

Μια παραμυθένια ζωή, το όνειρο όλων !!!
Για να είναι επιτυχημένο όμως το παραμύθι,
χρειάζεται μια δυστυχισμένη πριγκίπισσα ,
έναν "εγκλωβισμένο" πρίγκιπα και πολλούς κακούς.
Οι τελευταίοι ευθύνονται για όλα.


Υπάρχουν κακοί , πολλοί …. γνωστό.
Τρέφονται από τις σάρκες μας και αυτό γνωστό.


Όμως είναι πράγματι ετσι ??
Αυτή είναι η μόνη αλήθεια για τα προβλήματα μας??
Εμείς δεν έχουμε ευθύνη για όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας ??
Δε φταίμε για τις λάθος επιλογές που κάναμε??

Αν τα μάτια μας δεν κοιτούσαν επιφανειακά, αλλά έβλεπαν μόνο την ουσία.
Αν τα αυτιά μας δεν άκουγαν μόνο μεγάλα λόγια και υπέροχες υποσχέσεις,
αλλά αλήθειες.
Αν τα χέρια μας τα απλώναμε στον κατάλληλο άνθρωπο.
Αν μπορούσαμε να ξεχωρίσουμε το χαμόγελο της καρδιάς,
από το χαμόγελο που "δείχνει δόντια".
Αν σταματούσαμε να βλέπουμε το θάνατο λύτρωση ή εύκολη λύση.

Αν δεν αφήναμε τον φόβο να μας παραλύει .
Αν βρίσκαμε την δύναμη να παλέψουμε για μας και για όλους όσους αγαπάμε.
Αν κοιτούσαμε πρόσωπα και όχι προσωπεία.
Αν κρατούσαμε γερά και δεν αφήναμε να φύγουν από δίπλα μας αυτοί που άξιζαν….
Αν…..αν…..αν….
Ατέλειωτα τα αν ……

Όμορφος κόσμος, ηθικός , αγγελικά πλασμένος , δεν υπάρχει ………
Το μόνο που υπάρχει είναι ένας εσωτερικός σπαραγμός που μας κατατρώει.
Ένας σπαραγμός για την άδεια, μονότονη, μελαγχολική ζωή

που ΕΜΕΙΣ επιλέξαμε να ζούμε.
Για τα λάθη που κάναμε και συνεχίζουμε.
Ένας σπαραγμός για όλα αυτά που ανεχόμαστε……
Για την αλήθεια που βλέπουμε αλλά δεν έχουμε την δύναμη να φωνάξουμε.


Αχ βρε Μένιο πόσο σε ζηλεύω …………
Αχ βρε Φοίνικα πόσο σε καταλαβαίνω.......

έγραψε η annamaria at 10:33 μ.μ. 29 σκεψεις

Πέμπτη, Φεβρουαρίου 01, 2007

ΕΛΙΑ


Η ελιά ήταν .... ειναι, σύμβολο ειρήνης και νίκης.
Με κλαδί αγριελιάς στεφάνωναν τους ολυμπιονίκες .
Κατά την Αγία Γραφή, μετά τον κατακλυσμό,
το περιστέρι έφερε στον Νωε, φύλλο ελιάς.
Σήμερα??
Σήμερα....
Επιτήδειοι πουλούν ψεύτικες ελπίδες σε δυστυχισμένους
με την συνεργασία της
κρατικής τηλεόρασης!!




έγραψε η annamaria at 5:14 μ.μ. 24 σκεψεις