annamaria

Δευτέρα, Οκτωβρίου 23, 2006

Κι αν εσβησε σαν ισκιος

...η θάλασσα σαν έρχεται μεγάλη
και ογραίνοντας την άμμο το πρωί,
μου λέει για κάποιο γνώριμο ακρογιάλι,
μου λέει για κάποια που 'ζησα ζωή!
Καρυωτακης
έγραψε η annamaria at 4:54 μ.μ.

36 Comments:

Ωραίο που το θυμήθηκες...
Κάλησπέρα, Αννα Μαρία.
Καλή σου εβομάδα.

Βολκώφ

5:31 μ.μ.  

Καρυωτακης, Καβαφης, Δημουλα,Βολκωφ
δεν ξεχνιουνται!!

5:38 μ.μ.  

Ωραίο να αρχίζεις την εβδομάδα με λίγη ποίηση...καλή εβδομάδα

5:46 μ.μ.  

Με ποιηση αλλα και αισιοδοξια!
Καλη εβδομαδα queer_angel !

6:43 μ.μ.  

...η θαλασσα σαν ερχεται αργη
μεσα της με σερνει η τρελη
φιλιά ζεστα κερναει
το νου μου σεργιαναει
σ' ονειρων δρομους απατηλους
σε δρομους μ' οδηγει υγρους
με σιγανους, οδυνης ολοφυρμους...

α.λ.
για σενα annamaria

ευτυχια ειναι ενα χαμογελο που δινεις σαν καθρεφτης πισω να γυριζει...

8:04 μ.μ.  

Ομορφα ξεκινησε η εβδομαδα μου με μια τοσο ομορφη αφιερωση!!
Σε ευχαριστω μεσα απο την καρδια μου γλυκια μου Orelia !

11:35 μ.μ.  

θάνατος είναι οι κάριες που χτυπιούνται, στους μαύρους τοιχους και στα κεραμύδια. Θανατος κι οι γυναίκες που αγαπιούνται...

1:21 π.μ.  

Sigmataf,
σου αρεσει και εσενα ο Καρυωτακης??

1:48 π.μ.  

Τι άλλο να περιμέναμε από μιά Πειραιώτισσα που έχει την θάλασσα μπροστά της;

2:35 π.μ.  

"Aπ’ όσα έκαμα κι απ’ όσα είπα
να μη ζητήσουνε να βρουν ποιος ήμουν.
Εμπόδιο στέκονταν και μεταμόρφωνε
τες πράξεις και τον τρόπο της ζωής μου.
Εμπόδιο στέκονταν και σταματούσε με
πολλές φορές που πήγαινα να πω.
Οι πιο απαρατήρητές μου πράξεις
και τα γραψίματά μου τα πιο σκεπασμένα —
από εκεί μονάχα θα με νιώσουν."

Ευθύμης

9:54 π.μ.  

Αθεοφοβε,
η θαλασσα του Πειραια , απ ολες ειναι πιο γλυκια.....

10:18 π.μ.  

Ευθυμη,
......
Aλλά ίσως δεν αξίζει να καταβληθεί
τόση φροντίς και τόσος κόπος να με μάθουν.
Κατόπι (στην τελειοτέρα κοινωνία)
κανένας άλλος καμωμένος σαν εμένα
βέβαια θα φανεί κ’ ελεύθερα θα κάμει.

10:19 π.μ.  

ΕΧΘΡΟΠΡΑΞΙΕΣ

Εσύ που μεταμόρφωσες
τους φίλους σε περιττούς…
Εσύ που πήρες τη μορφή
της μάνας μου…
Εσύ που μεταμφίεσες τον πόνο
σε απόλαυση…
Εσύ που έδωσες νόημα
στην απόσταση…
Εσύ που παρουσίες και απουσίες
τις έκανες τυχερά παιχνίδια…
Εσύ που με καταδίκασες
να ξαγρυπνώ…
Εσύ που από χαραμάδες χύθηκες
μέσα μου
και γέμισες κάθε μου γωνία…
Εσύ που ξελόγιασες
τις αισθήσεις μου
και αποπλάνησες
τους οργασμούς μου…
Σε σένα μιλώ
Πλησιάζει η ώρα
της αιματοχυσίας μας…

Ευθύμης

11:04 π.μ.  

Καλημέρα και συγχαρητήρια για το blog σου

12:32 μ.μ.  

..............

Θάλασσας του πρωιού κι ανέφελου ουρανού
λαμπρά μαβιά, και κίτρινη όχθη·

..............
...............

2:41 μ.μ.  

μεθυσμενα χρωματα,
.....
ας γελασθώ πως βλέπω αυτά
(τα είδ’ αλήθεια μια στιγμή σαν πρωτοστάθηκα)
κι όχι κ’ εδώ τες φαντασίες μου,
τες αναμνήσεις μου, τα ινδάλματα της ηδονής

4:54 μ.μ.  

tnkaramitsos,
Σε ευχαριστω πολυ, καλως ηρθες!!

5:04 μ.μ.  

Ευθυμη,
Πολυ ομορφο.... αληθεια, ποσοι θα ηθελαν να το αφιερωσουν σε καποιον, οταν μαλλιστα αυτος ο καποιος σε γεμιζει, σε αποξενωνει, σε κανει να ξενυχτας.........

5:28 μ.μ.  

ΆνναΜαρία ξέρεις πόσο σε συμπαθώ, αλλά να με συγχωρεί η χάρη σου, ούτε ο Καρυωτάκης ούτε οι συγκεκριμένοι στίχοι αποπνέουν μεγάλη αισιοδοξία...
Παρατηρώ τον εαυτό μου και τον πιάνω συχνά να λέει τα γνωστά ... γεροντίστικα ... "θυμάμαι κάποτε" κλπ. Κι αποφάσισα να μην ξαναγυρίσω πίσω! Μόνο μπρος παιδιά! Κι ό,τι πέρασε ... πέρασε!

8:48 μ.μ.  

Ασκαρδαμυκτι,
αν μπορεις να ξεκοβεις τοσο ευκολα απο το παρελθον....μπραβο σου!!
Για μενα ειναι κoμματακι...δυσκολο!

11:34 μ.μ.  

Καλημέρα.
Κι' εγώ τους αγαπάω όλυς αυτούς τους "αγαπημένους" σου ποιητές και την Ωρέλια με τα δικά της ποήματα, κι εσένα θα αγαπήσω - το ξέρω.

9:38 π.μ.  

Έχεις δίκιο,
μεγάλο το λάθος μου να μην αναφέρω την αγαπημένη μας Οrelia!
Είμαι ασυγχώρητη!
Σε ευχαριστώ πολύ για τα γλυκά λόγια σου!

1:22 μ.μ.  

Τι πιο ομορφο να καθεσε στα blogια στο Τουρκολιμανο και κοιτας μακρια και οι σκεψεις σου να φτανουν πιο μακρια απ τα ματια σου.




καλησπερα σας

6:06 μ.μ.  

Αυτο κανει η θαλασσα,
ταξιδευει το μυαλο μας στο χθες , στο τωρα, στο αυριο..

6:54 μ.μ.  

...ποτισμένο το πέτσι μου θάλασσα ...
..χειμωνα -καλοκαιρι !!

11:26 μ.μ.  

Γειά σου annamaria, είμαι ένα μικρό βατραχάκι, σε επισκέπτομαι για πρώτη φορά και θα σε ξαναεπισκεφτώ σίγουρα! Καλή σου μέρα.

11:23 π.μ.  

sevarose,
τα ιδια και εγω, ποτισμενη ως το κοκκαλο που λενε!

anima rana
καλως μας ηρθες μικρο μας βατραχακι!

1:37 μ.μ.  

Μαρέα

Ο Αλτεμπαράν ψάχνει να βρει μες στα νερά
το παλινώριο που τον γέλασε δυο κάρτες
Στης προβολής να τρέχουν βλέπαμε τους χάρτες
του Chagall άλογα – τσίρκο του Seurat

Πυξίδα γέρικη – ataxie locomotrice –
και στοιχειωμένη από τα χείλια σου σφυρίχτρα
Στην κόντρα γέφυρα προσμένατε κ’ οι τρεις
να λύσει τ’ άστρο του Αλμποράν η χαρτορίχτρα

Της τραμουντάνας τ’ άστρο, τ’ άστρα του Νοτιά
παντρεύονται με πορφυρόχρωμους κομήτες
Του Mazagan οι θερμαστές οι Σοδομίτες
παίξαν του Σέσωστρη την κόρη στα χαρτιά

Η ξύλινη που όλοι αγαπήσαμε Γοργόνα
καθώς βουτά παίρνει παράξενες ανάσες
Προτού κολλήσουμε για πάντα στις Σαργάσσες
μας πρόδωσε μ’ ένα πνιγμένο του Νορόνα

Πουλιά στα ξάρτια – καραντί – στεργιανή ζάλη
χελιδονόψαρα – πνιγμένου δαχτυλίδι
Του ναυτικού το δυσκολότερο ταξίδι
το κυβερνάν του Μαγγελάνου οι παπαγάλοι

Η καραβίσια σκύλα οσμίζεται ρεστία
και το κορμί σου το νερό που θα καλάρει
Τη νύχτα οι ναύτες κυνηγάνε το φεγγάρι
και την ημέρα ταξιδεύουνε στ’ αστεία


Σήμερα μου έχει κολλήσει. Το έγραψα και στου Δήμου αλλά νομίζω ότι κολλάει και εδώ.

Καλησπέρα!

5:10 μ.μ.  

Ενα απο ο,τι αγαπας ετσι?
Καλως μας ηρθες.

12:12 π.μ.  

aggelos-x-aggelos,
πολυ ομορφο σε ευχαριστω,καλως μας ηρθες!

1:37 π.μ.  

Έτσι ρε παιδιά, να μην ξεχνιόμαστε. Υπάρχει και η ποίηση στην τελική. Υπάρχει στο ταξίδι μας ένα φωτεινό σημείο συνάντησης.

9:07 π.μ.  

Παιδιά η αλήθεια είναι ότι δεν σκαμπάζω πολλά από ποίηση..Ίσως επειδή είμαι λίγο μικρός ακόμα.Εχω διαβάσει όμως κάτι λίγα..Και λίγο Καρυωτάκη..Όμως αυτήν την αέναη μοναξιά της θάλασσας που μου μετέφερε ο Καββαδίας δεν την βρήκα πουθενά αλλόύ.
Και ακόμα ψάχνω..

1:45 μ.μ.  

Καλή η ποίηση αλλά εγώ στέκομαι στην (τί άλλο;) φωτογραφία! Πολύ καλή γωνία, κάδρο και βάθος πεδίου. Με τι φακό την έβγαλες;

2:23 μ.μ.  

Herinna,
μου άρεσε πολύ όπως το έγραψες.
Ναι, φωτεινό σημείο
συνάντησης του ταξιδιού μας……..


Αrturo,
Θα συμφωνήσω μαζί σου ,
ο Καββαδίας είναι μοναδικός στα της θάλασσας ποιήματα.


Epicuros,
την φωτογραφία αυτή την έβγαλα στη Νάξο τον Αύγουστο με μια
Ψηφιακή hp 5.0 Mega pixels.
Δε σου κρύβω πως έχω ζηλέψει τις φωτογραφίες σου και πέρασε από το μυαλό μου να ανεβάσω κάποιες, αλλά δε μπορώ να σε συναγωνιστώ.
:(

5:10 μ.μ.  

..ειναι η εποχη που αρχιζει και μου λειπει η θαλασσα..καλημεραα..

9:19 π.μ.  

Εκεί που συναντιέται η θάλασσα με την ξηρά, γεννιέται η ζωή...

12:08 μ.μ.  

Δημοσίευση σχολίου

<< Home